ارائه الگوي پايدارسازي نظام درآمدي و تأمين منابع مالي شهرداري‌ها (مطالعه موردي: شهرداري تهران)

در كشورهاي درحال توسعه از جمله ايران كه داراي سيستم اقتصادي ناكارآمد، نظام هاي مالياتي ضعيف و فاقد مكانيزم هاي مشاركت شهروندان در تأمين هزينه هاي شهرها هستند، سيستم تأمين درآمد شهرداري ها عمدتا به سمت منابع درآمدي ناپايدار و ناسالم كشيده مي شود. اين مسأله در ايران بعد از اجراي سياست خودكفايي شهرداري ها در دهه 1360 بيشتر نمود پيدا كرد و به ويژه در شهر تهران شديدتر از ساير شهرها اتفاق افتاد. هم اكنون، دو چالش عمده سيستم تأمين درآمد شهرداري تهران عبارت است از: ناپايدار و ناسالم بودن اين نظام و عدم توفيق شهرداري در دستيابي به بازارهاي مالي و پولي براي تأمين هزينه هاي سنگين احداث زيرساخت هاي شهري. از اين رو لازم است تا اين ساختار اصلاح گردد. بدين منظور در پژوهش حاضر دو الگوي پيشنهادي براي برون رفت از اين دو چالش ارائه گرديد. جمع آوري داده هاي پژوهش براي دوره 1387-1392 صورت گرفت. همچنين از يك مصاحبه ساختاريافته و يك مصاحبه نيمه ساختاريافته با 30 نفر از خبرگان متخصص در زمينه موضوع تحقيق استفاده گرديد. الگو شماره 1 در دو محور با عنوان »كنترل، كاهش و حذف تدريجي منابع درآمدي ناپايدار و ناسالم « و »مديريت، بهبود و افزايش نقش منابع درآمدي پايدار « موجب پايدارسازي نظام درآمدي در دو بازه ميان مدت و بلندمدت خواهد شد. الگو شماره 2 نيز بر ارائه روش هاي جديد جهت ورود شهرداري ها به بازارهاي مالي و پولي تأكيد دارد.