بررسي عدالت فضايي در توزيع خدمات ، با تاكيد بر مديريت شهري (مورد مطالعه: محلات منطقه 19 تهران)

سرآغاز عدالت اجتماعي ريشه در عدالت فضايي و محيطي دارد. با توجه به اينكه خدمات شهري به مثابه ي نوعي كالاي عمومي محاسبه مي شود كه برآورد و مكانيابي صحيح آنها در حوزه مديريت شهري است؛ بنابراين نمي توان بخشي از جامعه شهري را از آن محروم كرد. عدالت فضايي به منزله توزيع عادلانه خدمات و امكانات شهري به منظور رسيدن به يك جامعه متوازن و يكي از رهيافت هاي عدالت اجتماعي است. عدم توزيع مناسب خدمات باعث از ميان رفتن عدالت و افزايش نارضايتي شهروندان از محل سكونت خود و مديران شهري خواهد شد.روش تحقيق توصيفي تحليلي است. به منظور تحليل توزيع خدمات شهري در منطقه 19 شهرداري تهران از مدل ويكور استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد خدمات در منطقه 19 به طور عادلانه توزيع نشده است به نحوي كه در عدالت فضايي از لحاظ برخورداري از شاخص هاي مطروحه، محله شريعتي شمالي با امتياز 0.042 بيشترين سطح برخورداري را از امكانات و خدمات دارا مي باشد و محله شهيد كاظمي با امتياز 1، كمترين برخورداري از امكانات و خدمات منطقه 19 را دارا است.