فصل بندي پوشش زمين در ايران به كمك نمايه NDVI

آگاهي از پوشش گياهي و سلامت آن نماينده وضعيت آب وهواي هر محل است. براي بررسي و پايش پوشش گياهي در مقياس جهاني و ناحيه اي دسترسي به هنگام به داده هاي ميداني معمولاً دشوار و محدود مي باشد. هم چنين برآورد پوشش گياهي به روش معمولي كه شامل برآورد كلي از پوشش گياهي است هم زمان بر است و هم اطلاعات چندان دقيقي را به دست نمي دهد. ازاين رو دورسنجي روش بسيار سودمندي است كه ديد وسيعي از يك منطقه ارائه مي دهد. هدف از پژوهش كنوني فصل بندي پوشش زمين در ايران به كمك نمايه تفاضل بهنجار شده پوشش گياهي است. در اين پژوهش نخست داده هاي 16 روزه نمايه تفاضل بهنجار شده پوشش گياهي موديس_آكوا ايران در فاصله ي 1381/4/13 تا 1393/12/23 از تارنماي موديس استخراج گرديد. سپس بر مبناي نزديك به 10 ميليارد ياخته، ميانگين بلند مدت 16 روزه نمايه تفاضل به هنجار شده پوشش گياهي ايران محاسبه شد و آرايه اي زمان _ مكان به ابعاد 7541502*23 به دست آمد. يافته هاي حاصل از تحليل خوشه اي بر روي فواصل اقليدسي اين آرايه به روش ادغام وارد بررسي شد. اين بررسي نشان داد كه برحسب الگوي مكاني، نمايه تفاضل بهنجار شده پوشش گياهي در ايران، پنج فصل متفاوت شامل: فصل انبوه (7 اسفند تا 26 فروردين)، بسيار انبوه (26 فروردين تا 12 خرداد)، تُنُك (12 خرداد تا 2 آبان)، گذار (2 آبان تا 4 آذر) و بسيار تُنُك (4 آذر تا 7 اسفند) وجود دارد.