پايش شرايط پوشش چراگاه در دوره رشد، موردي:حوضه آبخيز شيروان دره سي، مشگين شهر

هدف از اين پژوهش پايش شرايط پوشش چراگاه در شرايط خشك سالي و ترسالي طي دوره هاي شروع و اوج رويش چراگاه در ارتفاعات مختلف حوضه آبخيز شيروان دره سي شهرستان مشكين شهر مي باشد. بر اين اساس از داده هاي هواشناسي مجموع بارندگي روزانه و كمينه، بيشينه و ميانگين دماي هواي شبانه روزي ايستگاه مشكين شهر طي دوره آماري 2016 1996، براي تعيين دوره هاي مختلف رشد چراگاه و محاسبه شاخص بارش استاندارد (SPI) در سه بازه زماني 1، 3 و 6 ماهه و همچنين از تصاوير ماهواره لندست TM طي دوره هاي شروع و اوج رويش چراگاه در ارتفاعات مختلف حوضه موردمطالعه، به منظور محاسبه شاخص هاي پوشش گياهي استفاده گرديده است. به جهت بررسي رابطه بين شاخص هاي موردمطالعه، از ضرايب همبستگي (R2)، همبستگي پيرسون (R) و ريشه ميانگين مربعات خطا استفاده شده است. بر اساس نتايج شاخص SPI وضعيت بارشي در منطقه در بيشتر سال ها نرمال بوده اما بيشترين شرايط خشكي طي دوره رشد چراگاهي در ماه هاي فروردين، ارديبهشت و خرداد رخ داده است. نتايج به دست آمده از اجرا و ارزيابي شاخص ها همچنين نشان داد كه بيشترين همبستگي بين شاخص سطح برگ در دوره اوج رويش چراگاه و بارش استاندارد در دوره شروع رويش چراگاه به ميزان 0/874 بوده كه با كمترين خطا (1/32) نيز همراه مي باشد همچنين بر اساس ضريب همبستگي پيرسون اين امر بيانگر وجود رابطه معناداري بين ميزان بارش طي دوره شروع رويش چراگاه با سطح پوشش چراگاهي طي دوره اوج رويش مي باشد. به طوركلي نتايج حاكي از آن است كه كاهش بارندگي در دوره شروع رشد پوشش چراگاه در تعيين وضعيت رشد و تراكم سطح پوشش چراگاه تأثير بيشتري نسبت به رخ داد شرايط خشكي در ساير مراحل رشد پوشش چراگاه را دارد.