شناسايي و رتبه‌بندي شاخص‌هاي مكان‌يابي احداث مساجد بين‌راهي

يكي از آشكارترين وجوه هويتي جامعه و شهر اسلامي مسجد است كه هم از جنبه ظاهري و هم بعد معنوي، ايفاي نقش بنياديني را بر عهده دارد. لذا هدف پژوهش حاضر شناسايي و رتبه بندي شاخص هاي مكان يابي احداث مساجد بين راهي است، كه از حيث هدف كاربردي و حيث ماهيت در حوزه تحقيقات توصيفي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش خبرگان و كارشناسان فعال در حوزه احداث مساجد بين راهي بوده كه تعداد آن ها 10 نفر است. نمونه آماري به صورت هدفمند انتخاب شده و ابزار گردآوري داده ها مصاحبه بوده است. جهت تجزيه وتحليل داده ها در بخش شناسايي عوامل از روش كدگذاري باز و محوري در روش داده بنياد و تحليل محتواي مصاحبه ها و جهت رتبه بندي عوامل از روش تجزيه وتحليل سلسله مراتبي AHP استفاده شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه عوامل اقتصادي (بودجه مناسب و تخصيص زمين مناسب)، عوامل فرهنگي و مذهبي (استفاده از معماري ايراني اسلامي واحد، هم جواري با ابنيه تاريخي، توجه به مذهب مسافرين، توجه به فرهنگ اهالي منطقه) و عوامل زيست محيطي (فاصله مجاز از كارخانه هاي آلاينده هوا، توجه به عدم آلودگي آب هاي زيرزميني، عدم تخريب جنگل ها و مراتع، رعايت حريم مناطق حفاظت شده حيوانات) و عوامل اجتماعي (امنيت، جلب كمك هاي خيرين، توجه به بهداشت مساجد) ازجمله عوامل مؤثر شناسايي شده در احداث مساجد بين راهي مي باشد. در بخش اولويت بندي عوامل اقتصادي، عوامل فرهنگي و مذهبي، عوامل زيست محيطي و عوامل اجتماعي به ترتيب در اولويت 1 تا 4 قرار گرفتند.