واكاوي رهيافتي نوين در شناخت نظري رابطه سياست و فضاي جغرافيايي در چارچوب مكتب ساختارگرايي

در فلسفه علم و به ويژه در علوم انساني تعريف و شناخت مفاهيم و موضوعات مورد مطالعه داراي مبناهاي هستي شناسانه و معرفت شناسانه متفاوت و حتي متضاد مي باشد. به عبارت ديگر شناخت يك مفهوم در مكاتب مختلف مي تواند داراي تعاريف متضاد باشد. از اين جهت تعيين چارچوب نظري شناخت يك مفهوم بنيادين؛ يكي از مبنايي ترين اصول در مطالعه و شناخت مفاهيم و موضوعات مي باشد. در علوم جغرافيايي يكي از روابط مهم فضايي رابطه سياست و فضاي جغرافيايي مي باشد كه تفسير آن در مكاتب مختلف معرفت شناسي از جمله در ساختارگرايي متفاوت مي باشد. از اين رو با توجه به بنيادين بودن نوع پژوهش، كوشش گرديده با مراجعه به مستندات معتبر نظري نوعي نگاه نقادانه در رابطه با شناخت رابطه سياست و فضاي جغرافيايي در مكتب ساختارگرايي ارائه گردد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه در مكتب ساختارگرايي اجزاي فضاي جغرافيايي داراي ماهيت متعامل و انضمامي بوده و در عين حال ايدئولوژي ها و نهادهاي سياسي فضا به مثابه يك عامل ساختاري و بيروني نقش مؤثري در تحولات فرم ها و فرايندهاي فضايي دارند.