بازكاوي روانشناختي كنش گروه ‌هاي سلفي- تكفيري: مطالعه موردي داعش

گروه هاي سلفي-تكفيري، جرياني هستند كه با خوانشي سطحي از گزاره هاي ديني، عمل خشونت آميز خود را در جهت برپايي جامعه ايده آلشان توجيه مي نمايند. آنان با برداشتي جزمي و به دور از هرگونه اجتهاد عقلي از شريعت كه متاثر از پيشينه ذهني و ساختار رواني آنان است، درصدد واكنش نسبت به فرآيندهاي ناشي از مدرنيته برمي آيند. داعش نيز به عنوان يكي از شاخه هاي جريانات سلفي در تلاش است تا با تفسيري راديكال از گزاره هاي ديني، عمل خشونت آميز خود را توجيه نمايد. تفسير راديكال آن ها از دين بيش از آن كه در متن شريعت موجود باشد، ناشي از فضاي رواني ملتهب و آشفتگي هاي مواجهه با دنياي مدرن است. مساله نوشتار حاضر اين است كه دركنار تفاسير راديكال از دين چه عوامل روانشناختي در گرايش افراد به گروه داعش و انجام عمل خشونت آميز موثر بوده است؟ دست آورد نوشتار حاضر آن است كه فشارهاي ناشي از دنياي مدرن بر خوانش جزمي داعش از شريعت و تمايل به بروز خشونت رفتاري جهت ارضاء اميال سركوب شده اثرگذار بوده است. نوشته پيش رو بر آن است تا با بهره گيري از مفروضات بنيادين روانكاوي با تاكيد بر خوانش ژيژك از لاكان، انديشه و عمل داعش را از زاويه روانشناسي سياسي و با استفاده از روش توصيفي و تحليلي مورد بررسي و كنكاش قرار دهد.