تروريسم ازمنظر بنيادگرايان اسلامي راديكال و فقه سياسي شيعه؛ با نگاهي به عمليات‌هاي استشهادي

با وقوع حادثه تروريستي 11 سپتامبر در سال 2001، تحولات شگرفي در حوزه روابط بين الملل روي داد و تروريسم به دغدغه اي جهاني تبديل شد. اين رويداد كه توسط سازمان القاعده روي داد، تروريسم را با مذهب به خصوص اسلام پيوند داد و بنيادگرايان اسلامي راديكال با آراء و عملكردهايشان مروج تروريسم مذهبي شدند. در اين خصوص، مهم ترين چهره فكري سيد قطب بود كه تاثيرات مستقيمي بر عملكردها و ديدگاههاي سازمان القاعده ايفا نمود.اين امر باعث شد تا غرب و در راس آن آمريكا با يك سوء تعبير و در يك ديدگاه كلي آموزه هاي اسلام را مروج تروريسم مذهبي معرفي نمايند. شيعه نيز به عنوان يكي از شاخه هاي اسلام، متهم به ترويج آموزه هاي تروريسم مذهبي شد. در اين مقاله ضمن بررسي آموزه ها و ديدگاه هاي بنيادگرايان اسلامي راديكال و سازمان القاعده كه باعث شكل گيري ديدگاه منفي غرب نسبت به آموزه هاي اسلام شده است، ديدگاه فقه سياسي شيعه در ارتباط با تروريسم مذهبي بررسي مي شود. بدين جهت دغدغه اصلي اين مقاله كه با بهره گيري از رويكرد توصيفي - تحليلي به رشته تحرير درآمده است اين است كه فقه سياسي شيعه چه ديدگاهي نسبت به تروريسم مذهبي دارد؟ و آيا آموزه هاي فقه سياسي شيعه اصول تروريسم مذهبي را مورد تاييد قرار مي دهد؟ فرضيه اين مقاله بر اين مبنا است كه درآموزه هاي فقه سياسي شيعه اصولي وجود دارد كه شاخص هاي تروريسم مذهبي را رد و غير مشروع اعلام مي كند. همچنين در دوران معاصر شاهد گسترش عمليات هاي استشهادي از سوي مسلمانان مي باشيم كه بررسي ديدگاه فقه سياسي شيعه در اين مورد حساس مي باشد، چرا كه ديدگاههاي غربي اين عمل را مصداق عمليات انتحاري و تروريسم قلمداد مي كنند.