واكاوي دگرديسي سياسي جنبش اسلام گراي اخوان المسلمين تونس (النهضه )

جنبش اخوان طي يك سده حيات خويش1928 (تاكنون) گسست ها و انشعاباتي را در سطح رهبران و اعضا تجربه كرده است اما جدايي اخواني هاي تونس و جنبش النهضه (كه در همه اين سالها وفادارترين گرايش سياسي به اخوان بوده اند) مي تواند به منزله ي يك بحران سياسي مهم براي جنبش اخوان قلمداد شود. در نتيجه ي اين رويداد، نفوذ سي ساله اخوان المسلمين در شمال آفريقا به ميزان قابل ملاحظه اي كاهش يافت و موقعيت اين جنبش در ديگر سرزمينهاي عربي نيز با تزلزل روبه رو شد. اين پژوهش به دنبال پاسخگويي به اين مساله است كه دلايل و زمينه هاي دگرديسي سياسي و جدائي النهضه تونس از اخوان المسلمين چگونه قابل ارزيابي است. يافته هاي اين مقاله نشان مي دهد كه جنبش النهضه به نوعي حداقل گرايي معرفتي پايبند مي باشد كه براساس آن، رويكردي عملگرا با التزام حداقلي به ارزشها و اصول اسلامي را در پيش گرفته است. اتخاذ چنين رويكردي به آنان اين امكان را داده كه قدرت خويش را تثبيت نموده و در جهت تداوم حيات سياسي و توسعه ي آن گام بردارند. در اين مسير النهضه در ارزشها، هنجارها و انگاره هاي هويت ساز خود تجديد نظر كرده و هويت و منافع جديدي براي خود تعريف كرده است كه از جمله ي آنها اعلام جدايي از اخوان، و تبديل از يك حركت فراملي به حزب وطني بوده است.