بررسي نسبت اخلاق و سياست در رويكرد تطبيقي دانشمندان غربي و مسلمان (افلاطون و مك اينتاير – فارابي و غزالي)

يكي از دغدغه هاي دانشمندان و فلاسفه ي سياسي از دوران باستان تاكنون موضوع اخلاق و سياست و چگونگي تعامل اين دو مقوله ي تعيين كننده در سرنوشت جامعه بوده است. چارچوب مفهومي پژوهش در اين مقاله، با تكيه بر نظريه ي يگانگي اخلاق و سياست و بر اساس روش تحقيق تحليلي تطبيقي تعيين شده است. در مقاله ي پيش رو، نظرات و انديشه هاي افلاطون و مك اينتاير در سنت غربي و فارابي و غزالي در سنت اسلامي در خصوص اخلاق و سياست و مفاهيمي چون دولت و نقش آن در تربيت شهروندان جامعه، مدينه ي فاضله، انواع مدينه، سعادت، غايت، فضائل اخلاقي و نيز شرايط و صفات حاكم بيان شده است و سپس با تطبيق آراء و نظرات اين دانشمندان، وجوه اشتراك و افتراق آن تبيين گرديده است. وجه مشترك و اصلي نظرات دانشمندان مذكور يگانگي اخلاق و سياست است. اين پژوهش با اين پرسش آغاز مي شود كه از ديدگاه افلاطون و مك اينتاير -فارابي و غزالي چه نسبتي ميان اخلاق و سياست وجود دارد؟ فرضيه پژوهش بر اساس پرسش فوق آن است كه از ديدگاه افلاطون و مك اينتاير، فارابي و غزالي ميان مقوله ي اخلاق و سياست نسبت يگانگي برقرا است. در پايان بررسي، اين نتيجه به دست آمد كه با توجه به نقشي كه اين دانشمندان براي دولت در تربيت و هدايت شهروندان جامعه و نيز رعايت موازين و قواعد اخلاقي براي دولت در نظر مي گيرند، اخلاق و سياست رابطه اي در هم تنيده و يگانه دارند.