بحران سوريه و افزايش دياسپوراي مسلمانان در اروپا

بحران داخلي سوريه كه از سال 2011 شروع شده است، همچنان پيامدهاي ويرانگر و غم انگيزي براي مردم اين كشور دارد. علاوه بر اين، درگيري ها و خشونت هاي سوريه به آواره شدن مردم، گسترش تروريسم و تشديد اختلافات سياسي و فرقه اي منجر شده و بدين ترتيب، بي ثباتي فزاينده اي را نيز در كل منطقه ايجاد كرده است. نكته قابل تأمل آن است كه حدود نيمي از جمعيت سوريه به دليل جنگ، ترك وطن كرده اند. با شروع بحرانِ پناهندگان، اروپا اين بحران را يك مسئله صرفاً محدود به خاورميانه دانست، اما پس از چندي با افزايش موج پناهندگان، دولت هاي اروپايي به ناچار پذيرفتند كه اين مسئله نمي تواند منحصر به خاورميانه يا دولت هاي مرزي باقي بماند، لذا در تلاش براي به اشتراك گذاردن بار اين مسئوليت و يافتن راه حل هاي مشترك براي حل اين بحران برآمدند. پرسش كنوني اين است كه چنين وضعيتي براي آوارگان و پناه جويان سوري در خاورميانه و اروپا چگونه به وجود آمده است؟ در پاسخ، فرضيه مقاله با بهره گيري از نظريه دياسپورا، اين رخداد را حاصل جابجايي سرزميني ميان دولت ها و مهاجرت هاي گسترده فرامرزي مي داند كه بنا به «الزامات سياسي» و «اعمال خشونت ساختاري» توسط داعش صورت گرفته و پيامد محيط فراملي آن منجر به پراكندگي از هسته اصلي و رفتن اجباري به چند مكان مختلف مي گردد. بدين سان با روش كيفي و تكنيك كتابخانه اي به بحران سوريه به مؤلفه هايي نظير؛ نسل كشي، اسارت زنان، برده داري و كنيز فروشي به عنوان دلايل عمده اين پراكندگي دست يافته ايم.