دولت ملت‌سازي در جهان اسلام و سياست جهاني آمريكا در دوران معاصر

پس از جنگ جهاني دوم آمريكا به عنوان يك ابرقدرت وارد صحنه جهاني گرديد. اگرچه آمريكا تجربيات اندكي در جنگ با كشورهاي ديگر و روي كار آوردن دولت هاي جديد در اين كشورها داشت اما بعد از جنگ جهاني دوم آمريكا با تغيير حكومت در آلمان و ژاپن عملاً وارد عرصه دولت ملت سازي مي شود. تأسيس سازمان ملل در اين دوران كمك چنداني به موضوع دولت ملت سازي نمي كند. استقرار فضاي جنگ سرد و رقابت بين دو ابرقدرت مانع از اجراي درست دولت ملت سازي مي گردد. با خروج از فضاي جنگ سرد و رهايي اقوام متعدد از زير يوغ شوروي و استقلال كشورهاي از استعمار آزادشده به ويژه در آفريقا و آسيا و با شروع پارادايم جهاني شدن در اواخر قرن بيست و شروع دوران معاصر اين فرصت را براي آمريكا فراهم آورد تا اين بار علاوه بر دولت سازي توجه خود را به ملت سازي نيز به ويژه به كشورهاي اسلامي معطوف دارد. در اين دوران سياست خارجي آمريكا تأكيد بر تأسيس نهادهاي ملت سازي در سازمان ملل يا در كنار آن دارد. حال اين سؤال مطرح است كه دولت ملت سازي در جهان اسلام چه جايگاهي در سياست جهاني آمريكا دارد؟ از اين منظر فرضيه ذيل مطرح مي شود كه با تغيير پارادايم از جنگ سرد به جهاني شدن، تغييرات دولت ملت سازي در جهان اسلام در سياست جهاني آمريكا نسبت به گذشته مشاهده مي شود. هدف از مطالعه پيش رو پاسخ به پرسش هاي پژوهش و بررسي درستي يا نادرستي فرضيه مطرح شده به شيوه توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي و الكترونيكي است.