اشتراوس و بازخواني فلسفه سياسي فارابي به‌عنوان راه‌حل بحران جديد غرب: متن، تفسير و نقد

سده بيستم »ميلادي « با دو جنگ جهاني خونين و كشتارهاي متعدد، انديشيدن درباره بحران جديد غرب را به كانون انديشه وارد كرد؛ بُحراني كه به عقيده برخي، زمينه هاي آن را بايد در انديشه سياسي موجود جستجو كرد. لئو اشتراوس از زمره فيلسوفاني بود كه تلاش نمود از منظر فلسفه سياسي طرحي از بحران غرب يا به قول او بحران زمانه جديد را ارائه نمايد. در اين مقاله بر آنيم تا آراء وي را در سه محور جدايي فلسفه و علم، ايده مدرن پيشرفت و انحطاط فلسفه سياسي به بحث و بررسي گذاشته و دلايل بازگشت اين فيلسوف به فلسفه سياسي فارابي و فيلسوف متأثر از وي، يعني ابن ميمون را نشان دهيم. در كنار اشارات متني و تفسير فرامتني، نقدهايي محتوايي در صورتِ پانويس بيان مي شوند. نگاه خاص اشتراوس به فلسفه اسلامي مي تواند ما را در فهم ابعاد سياسي تفكر فارابي ياري كرده و نشان دهد چگونه مي توان از الگوي پيش رو، بحران زمانه خود را در پرتو خرد فلسفي گذشته فهم نمود. اين مهم، از طريق بازخواني معكوس انديشه اشتراوس و به طور خاص ناظر به محتواي فلسفه فارابي در خصوص مدينه هاي غيرفاضله است.