واقع‌گرايي ساختاري و جايگاه سوريه در سياست‌هاي منطقه‌اي ايران و روسيه

با شروع بحران سياسي در سوريه، بازيگران منطقه اي و فرا منطقه اي بر اساس منافع خود جهت گيري هاي مختلفي را در رابطه با اين كشور، كه از اهميت ژئوپليتيك و ژئواستراتژيك خاصي در منطقه خاورميانه برخوردار است، اتخاذ نموده اند. در اين ميان نقش بازيگراني مثل روسيه و جمهوري اسلامي ايران از اهميت فراوان برخوردار است.هدف از نوشتار حاضر مطالعه جايگاه سوريه در سياست هاي منطقه اي ايران و روسيه با بهره گيري از نظريه واقع گرايي ساختاري است.ازاين رو سؤال اساسي پژوهش حاضر اين است كه سوريه در سياست هاي منطقه اي ايران و سوريه چه جايگاه و اهميتي دارد؟يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه سوريه در معادلات بين المللي روسيه ؛ با توجه به موقعيت ژئوپليتيك و ژئواستراتژيك خاص سوريه، روابط ديرينه و سنتي كرمليندمشق، وجود پايگاه نظامي طرطوس، جلوگيري از نفوذ بيشتر غرب در منطقه، بي اعتمادي روس ها به غرب در قبال نحوه برخورد با بحران سوريه، ترس از تكرار سناريوي ليبي در سوريه، تقابل گرايي با آمريكا، ملاحظات اقتصادي، وجود قراردادهاي نظامي با سوريه، و جلوگيري از گسترش ناتو،از جايگاه ويژه اي برخوردار است. از سوي ديگر جمهوري اسلامي ايران با تداوم حمايت خود، چندين هدف حياتي نظير جلوگيري از وقوع حوادث مشابه در خاورميانه باهدف جلوگيري از توسعه ي نفوذ رژيم اسرائيل در منطقه ، حفظ ائتلاف شيعي و حفظ تعادل ژئوپليتيكي منطقه را دنبال مي كند.درنتيجه صحنه تحولات سوريه، زمينه مساعدي را براي برجستگي عيني نقاط اشتراك ايران و روسيه در قبال تحولات بين المللي و منطقه خاورميانه فراهم ساخته است. هر دو كشور به دلايل مختلف تاريخي، ژئوپليتيكي و حفظ منافع و امنيت ملي خود با گسترش حوزه نفوذ سياسي، اقتصادي و نظامي جهان غرب در مناطق پيرامون خود مخالف هستند و نقش بسزايي در شكل گيري سوريه جديد دارند.اين مقاله با استفاده از روش توصيفي تحليلي سرانجام يافته است.