آموزش درمانگاهي با رويكرد فراگير محوري براساس مدل SNAPPS

مقدمه: عدم توجه به توانمند سازي دانشجويان پزشكي در برخورد با بيماران و مديريت درمان يكي از چالش هاي مهم در امر آموزش باليني است، يكي از دلايل وضعيت نامطلوب آموزش پزشكي در كشور را مي توان در مدل ها و الگو هاي كنوني آموزش پزشكي جستجو كرد. در حال حاضر نظام آموزش پزشكي ايران الگوي گروه محور (Department-Based) zwj; است. بنابراين دانشجويان نمي توانند به طور مستقل در فرايند درمان وارد شوند. لذا اين پژوهش با هدف بررسي ديدگاه دانشجويان در مورد آموزش درمانگاهي با رويكرد فراگير محوري بر اساس مدل SNAPPS طراحي و اجرا گرديد. روش ها: اين پژوهش از سري تحقيقات نيمه تجربي به شيوه پس آزمون براي يك گروه بود. پس از آموزش با مدل SNAPPS در 4 ترم متوالي، با پرسشنامه اي محقق ساخته (در4 حيطه) ديدگاه دانشجويان ارزيابي گرديد. جامعه آماري كليه دانشجويان پزشكي كارآموز و كارورز دانشگاه علوم پزشكي بيرجند كه در 4 نيمسال تحصيلي (93-92 و 93-94) وارد بخش عفوني شدند (106 نفر). داده ها پس از جمع آوري با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي و آزمون t و از طريق نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه اجراي مدل SNAPPS از نظر 98 درصد دانشجويان باعث افزايش دانش و 85/3 درصد باعث بهبود نگرش و 90/2 درصد آنان باعث بهبود عملكرد مي شود و 80/4 درصد دانشجويان مدل SNAPPS را به مدل سنتي و رايج آموزش ترجيح دادند. هم چنين نتايج نشان داد كه بين ديدگاه دانشجويان در مورد افزايش دانش و بهبود نگرش بر اساس جنسيت تفاوت معني داري وجود ندارد ولي در مولفه مهارت و ترجيح اين روش بين دانشجويان دختر و پسر تفاوت معني دار وجود داشت (0/05 P). نتايج نشان داد كه بين ديدگاه دانشجويان در مورد تاثير مدل SNAPPS و مقطع تحصيلي تفاوت آماري معني داري وجود ندارد اما در ترجيح مدل SNAPPS بين دانشجويان مقطع استاژري و اينترني تفاوت معني دار مشاهده شد (0/05 P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش در رابطه با كيفيت آموزش درمانگاهي، استفاده از الگو هايي كه بتواند دانشجو را به طور مسقيم در درمان درگير نمايد، ضروري مي باشد و كاربرد مدل SNAPPS به عنوان يك مدل دانشجو محور در آموزش درمانگاهي پيشنهاد مي گردد.