تعيين كارآيي و ناكارآيي فاصله اي توليد در زير بخش زراعت ايران

در اين پژوهش، با استفاده از الگوهاي كلاسيك و توسعه‌يافته رهيافت تحليل پوششي داده‌ها، مرزهاي كارآيي و ناكارآيي براي 29 محصول زراعي آبي تعيين، و جايگاه نسبي محصولات از لحاظ كارآيي درآمدي و سودآوري مشخص شد. داده‌هاي پژوهش، شامل اطلاعات هزينه اي نهاده هاي مورد استفاده در مراحل آماده سازي، كاشت، داشت و برداشت، به همراه اطلاعات درآمدي و سودآوري مي باشد و متعلق به سال زراعي 94-1393 است كه از نشريات وزارت جهاد كشاورزي استخراج گرديد. نتايج نشان داد كه در رويكرد نهاده گرا، براي درآمد ناخالص، كارآيي در بازه 0.2698 الي 0.8760 قرار داشته و به‌طور متوسط در بهترين حالت، 12.4 درصد و در نامساعدترين وضعيت، 73.02 درصد بيشتر از نهاده‌ها استفاده مي‌گردد. نامطلوب‌ترين وضعيت در حالت خوش‌بينانه را محصول جو و در وضعيت بدبينانه محصول سيب‌زميني به خود اختصاص داده است. براي سود ناخالص، ميانگين امتياز كارآيي در وضعيت خوش‌بينانه و بدبينانه، به ترتيب 0.6353 و 0.1997 بود كه حداقل آن، متعلق به جو (خوش‌بينانه) و سيب‌زميني (بدبينانه) است. در رويكرد ستانده گرا، ميانگين ناكارآيي براي درآمد ناخالص در بازه 0.2805 الي 0.8698 بوده و به ترتيب، امكان كاهش درآمد به ميزان 71.95 و 13.02 درصد را نشان مي داد. در مورد سود ناخالص، ناكارآيي خوش‌بينانه و بدبينانه، به ترتيب 18.15 و 55.40 درصد محاسبه شد. طبق نتايج در كليه الگوها، جو كمترين كارآيي يا بيشترين ناكارآيي را داشت.