بررسي تأثير فساد اداري بر سلامت مالي در نظام بانكي ايران

صنعت بانكداري، بخش مهمي از اقتصاد هر كشور است. سلامت نظام بانكي كشور به‌عنوان اصلي‌ترين كانال سياست گذاري و سنگ بناي نظام اقتصادي، از اهميت بالايي برخوردار است. اين مقاله، به بررسي تأثير فساد اداري بر عملكرد نظام بانكداري بدون ربا در ايران پرداخته است. نمونه آماري مورد استفاده در اين پژوهش، 21 بانك فعال در بورس اوراق بهادار در بازه 1395-1386 است. به‌منظور مدل‌سازي پژوهش، از مدل پانل ديتاي نامتوازن و روش حل GMM استفاده‌ شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه برخلاف نگرش »گريس چرخ ها « كه فساد اداري را به‌عنوان مشوقي براي كارمندان دولت براي انجام وظايف شان قلمداد مي نمايد، فساد اداري نه‌تنها، منجر به افزايش درآمد خالص به ازاي هر واحد سرمايه بانكي نمي شود، بلكه كاهش سودآوري بانكي (نسبت سود خالص به‌كل دارايي) را نيز به دنبال دارد؛ بنابراين، فساد اداري در نظام بانكي، نقش »شن و ماسه در چرخ‌ها « را ايفا مي كند. مهم‌ترين راهكار عملياتي براي مقابله با فساد اداري در نظام بانكي، افزايش كيفيت و مراحل نظارت بانك مركزي بر اجراي درست قوانين، در كنار افزايش جريمه‌ها و اطلاع‌رساني عمومي در خصوص بانك هاي خاطي ا ست.