بررسي درگيري ميوفاشيال در كمردرد مزمن غير‌اختصاصي

مقدمه: كمردرد اختلال بسيار شايعي است كه درصد چشمگيري‌ از افراد جامعه به آن مبتلا مي‌شوند. درد‌هاي ميوفاشيال خود‌‌ مشكلي شايع و اوليه بشمار آمده و لزوما ثانويه به تشخيص‌هاي ديگر نيست.هدف: ‌ارزيابي شيوع نشانگان درد ميوفاشيال در‌‌ كمردرد مزمن غير‌اختصاصي با يافته‌هاي ام آر آي طبيعي ‌.مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي_مقطعي بر‌‌ 171 بيمار‌‌ كمردرد مزمن غير‌اختصاصي و گزارش ام آر آي طبيعي (سن: 13.6± 43.6 سال، وزن: 71.74 ± ۷۶/۷ كيلوگرم، قد‌ 44.166 ±15.7 سانتي متر) انجام شد. شيوع اين نشانگان در 16 عضله كمر و اندام تحتاني‌‌ بررسي و پيدا كردن نقاط ماشه‌اي با لمس بافت در عضلات مورد نظر انجام شد. نتايج: 71.7 درصد‌‌ جمعيت مورد مطالعه زن‌ و 28.3 درصد مرد‌ بودند. در ۱/۹۷ درصد‌‌ بيماران دچار كمردرد مزمن دست كم يك عضله‌‌ نشانگان درد ميوفاشيال داشت. نشانگان درد ميوفاشيال عضله مربعي كمري ۴/۴۷درصد، مولتي فيدوس ۴/۴۳درصد، گلوتيوس مديوس ۴/۳۶درصد، گلوتيوس ماگزيموس ۷/۳۴درصد، پيريفورميس ۸/۳۱درصد بود. شيوع اين نشانگان در ديگر عضلات كمري كمتر از ۳۰ درصد بود. در ۷/۲۷ درصد‌ تنها دو عضله درگير بود. شدت درد و تعداد عضلات درگير(p= 0/93, r=0/009) ، سن و تعداد عضلات درگير(p= 0/005, r=0/21) ، درد و مدت زمان ‌درگيري(p= 0/86, r=0/01) ‌، درد و جنس‌‌(p= 0/93, r=0/009) همبستگي ضعيف داشتند.‌ درد و ناتواني‌ همبستگي متوسط‌ (p= 0/03, r=0/46) ‌ و ناتواني و تعداد عضلات درگير همبستگي ضعيف‌ (p= 0/84, r=0/01) داشتند.نتيجه‌گيري: نشانگان درد ميوفاشيال در‌‌ كمردرد مزمن با يافته‌هاي ام آر آي طبيعي‌‌ شيوع بالايي دارد ‌. شايع‌ترين عضله درگير، عضله مربعي كمري بود و‌ تعداد عضلات درگير با سن، شدت درد و ناتواني همبستگي ضعيفي داشتند.