برآورد سري زماني شاخص دانش در اقتصاد ايران با روش لوينسون و پترين

بر اساس پژوهش انجام شده تحقيق و توسعه (R D) نقش مهمي در رشد كشورها دارد. سرمايه گذاري در بخش تحقيق و توسعه باعث افزايش سطح دانش و افزايش سطح دانش، بهره وري توليد را افزايش خواهد داد و از كانال افزايش بهره وري رشد اقتصادي بهبود مي يابد. در مطالعات بسياري كه در مورد تحقيق و توسعه صورت گرفته است از شاخص يكساني براي اين متغير استفاده نشده است. علت اين امر گزارش نشدن نيروي كار و همچنين سطح سرمايه در بخش تحقيق و توسعه به علت پيچيدگي محاسبات و اندازه­گيري­هاي اين متغير غير قابل مشاهده مي باشد. در اين مطالعه سطح دانش به عنوان يك متغير غير قابل مشاهده در توليد در نظر گرفته شده است و با استفاده از روش LP و OP سري زماني اين متغير طي دوره 1353-1393 براي اقتصاد ايران استخراج شده است. برآورد اين سري زماني مي تواند راه گشايي براي مطالعات مهمي در آينده و در زمينه تحقيق و توسعه باشد. الگوريتم و روش مورد استفاده در اين مقاله به صورتي طراحي شده است، كه قابليت استفاده براي ساير كشورها را نيز داشته باشد. بر اساس روش LP، نتايج تحقيق نشان مي دهد كه طي دوره 40 ساله سطح دانش براي اقتصاد ايران داراي روندي صعودي با نرخ رشد 0.42 درصد به طور ميانگين براي هر سال بوده است. اين نرخ رشد براي كشور آمريكا به طور ميانگين 1.12 درصد در سال بوده است.