ارتباط اضطراب دندانپزشكي و وضعيت بهداشت دهان در سالمندان

مقدمه: اضطراب دندانپزشكي مي تواند موجب اجتناب فرد از مراجعه براي درمان شده و ضعف بهداشت دهان را در پي داشته باشد . اضطراب سالمندان وعدم مراجعه آنان براي بر خورداري از خدمات دندانپزشكي ممكن است تاثير نامناسبي بر شاخص هاي توسعه سلامت جامعه داشته باشد. لذا اين مطالعه به منظور تعيين ارتباط بين اضطراب دندانپزشكي و وضعيت بهداشت دهان در سالمندان مراجعه كننده به دانشكده هاي دندانپزشكي منتخب شهر تهران در سال 95-1394 انجام شد. روش ها: اين پژوهش توصيفي مقطعي در سال 95-1394 بر روي176 سالمند مراجعه كننده به دانشكده هاي دندانپزشكي در مراكز آموزشي درماني شهر تهران كه به روش نمونه گيري آسان و دسترس انتخاب شدند، انجام گرديد .جهت گردآوري از پرسشنامه هاي اطلاعات جمعيت شناختي ، اضطراب دندانپزشكي(DAS) استفاده گرديد. پايايي و و روايي پرسشنامه در مطالعات قبلي مورد سنجش قرار گرفته وتاييد گرديده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماريSPSS نسخه 22 و بكار گيري آزمون هاي آماري تي ،ANOVA ، ضريب هبستگي پيرسون واسپيرمن موردتجزيه وتحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمره DAS در اين مطالعه به ترتيب 4/65±14/06بود. ميانگين اضطراب دندانپزشكي زنان از مردان سالمند بيشتر است (0/001 p ) . اضطراب دندانپزشكي سالمندان با DMFT همبستگي مستقيم و معناداري نشان داد. (0/0001 P=) ولي با سن (0/0001 P=)، وضعيت تحصيلات (0/001 P=) و وضعيت اقتصادي (0/0001 P=) همبستگي معكوس و معناداري نشان داد. (p=0/0001) نتيجه گيري : نتايج مطالعه نشان داد با افزايش اضطراب دندانپزشكي سالمندان ، وضعيت پوسيدگي و سلامت پريودنتال آنان بدتر شده بود. بنابراين اضطراب نسبت به اعمال دندانپزشكي يكي از عوامل خطر افزايش پوسيدگي دنداني و تخريب انساج پريودنتال سالمندان مي باشد. برنامه هاي آموزشي و مداخله اي براي سالمنداني با ويژگي هاي فوق بايستي مورد توجه بيشتري قرار گيرند