پيش بيني كننده هاي رفتارهاي بهداشتي در خصوص پيشگيري از كمر درد در پرستاران مبتلا به كمر درد مزمن

مقدمه: كمر درد يكي از شايع ترين و پر هزينه ترين صدمات شغلي محسوب مي شود و پرستاري از جمله مشاغلي است كه به علت ماهيت كاري با شيوع بالاي كمر درد همراه است اين عارضه مهمترين عارضه شغلي پرستاران با شيوع 90-56 درصد مي باشد كه هزينه هاي مستقيم و غير مستقيم ناشي از آن قابل توجه است اين مطالعه با هدف تعين پيش بيني كننده هاي رفتارهاي پيشگيري از كمر درد بر اساس نظريه شناختي اجتماعي در پرستاران مبتلا به كمردرد مزمن انجام شد. روش: مطالعه توصيفي كه 500 نفر از كاركنان پرستاري (پرستار ، بهيار، كمك بهيار، تكنسين اتاق عمل و بيهوشي) از بيمارستان هاي مختلف شهر تهران انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه هاي منطبق با سازه هاي تئوري شناختي اجتماعي بود. يافته ها : يافته هاي حاصل از تحليل رگرسيون خطي چند گانه نشان داد، سازه هاي تئوري شناختي اجتماعي 52% از واريانس رفتارهاي بهداشتي در خصوص پيشگيري از كمردرد مكانيكي مزمن را تبين مي نمايد. در اين مطالعه سازه هاي سازگاري عاطفي، سازه درك محيط و سازه خودكفايتي پيش بيني كننده انجام رفتارهاي بهداشتي در كاركنان پرستاري بودند. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، سازه سازگاري عاطفي، سازه درك محيط، سازه خود كفايتي از موثرترين عوامل تعيين كننده در انجام رفتارهاي كمردرد مكانيكي مزمن مي باشند و بايد در طراحي و اجراي مداخلات آموزشي مد نظر قرار گيرند.