ميزان بروز زخم فشاري بعد از جراحي قلب باز و عوامل مرتبط با آن

مقدمه: زخم فشاري به دليل افزايش طول مدت بستري بيمار در بيمارستان، بالابردن بار كاري و هزينه هاي درماني همواره حايز اهميت مي باشد. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان بروز زخم فشاري بعد از جراحي قلب باز و عوامل مرتبط با آن انجام شده است. روش: اين مطالعه كوهورت توصيفي بر روي 250 بيمار تحت عمل جراحي قلب باز در دو بيمارستان آموزشي در سال 1395 انجام شد. در اين روش، روز نمونه گيري به صورت تصادفي انتخاب شد ولي همه نمونه هاي آن روز به صورت سرشماري انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه هاي مشخصات فردي و باليني شامل اطلاعات قبل و حين و بعد از جراحي، ابزار برادن و فرم بررسي پوست جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل با استفاده از روشهاي آماري توصيفي و استنباطي (تي مستقل، كاي اسكوئر، رگرسيون لجستيك تك متغيره و چند متغيره) انجام شد. يافته ها: ميزان بروز زخم فشاري در بيماران جراحي قلب32% بود، كه 80 نفر از 250 نفر دچار زخم فشاري شدند. بر طبق مدل رگرسيون لجستيك چند متغيره بين سن بيشتر از 70 سال (p=0.002)، سابقه بيماري كليوي (p=0.007)، اسيدوز حين عمل (p=0.053)، خيسي و رطوبت پوست حين عمل(p=0.020)، استفاده از اينوتروپ بعد از عمل (p=0.000) و اسيدوز بعد از عمل (p=0.003) با بروز زخم فشاري ارتباط معناداري وجود دارد. امّا بين جنس (p=0.097)، سابقه ديابت (p=0.114)، سابقه فشارخون بالا(p=0.285)، سابقه چربي خون بالا(p=0.143)، فشار دياستول كمتر از60 ميليمتر جيوه حين عمل (p=0.171) و استفاده از اينوتروپ حين عمل (p=0.153) با بروز زخم ارتباط معناداري يافت نشد. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها ميزان بروز زخم فشاري در بيماران جراحي قلب نسبتا بالا مي باشد كه اين امر بخصوص در افراد با سابقه بيماري كليوي، سابقه افت فشارخون دياستوليك حين عمل، رطوبت و خيسي پوست حين عمل، مصرف كنندگان اينوتروپ و در اسيدوز بعد از عمل ديده شده است، بنابراين موارد فوق براي بروز زخم فشاري خطرزا مي باشد لذا بايستي عوامل پيشگيري كننده براي اين افراد در نظر گرفته شود تا ميزان بروز زخم كاهش يابد.