بررسي مولفه‌هاي اثرگذار بر تصميم پزشكان عمومي جهت ورود به طرح پزشك خانواده؛ مطالعه موردي: شهر تهران

امروزه يكي از مسائل و چالش هاي اصلي مديريت نظام سلامت كشور، موضوع بي عدالتي در دسترسي به خدمات سلامت است. اجراي نظام ارجاع و طرح پزشك خانواده به گواه مستندات نظري و تجارب جهاني، يكي از راهكارهاي پايه اي به منظور برطرف ساختن بي عدالتي ها در حوزه سلامت و استفاده مناسب از منابع كمياب در اين حوزه است. اما اجراي توام با موفقيت طرح مذكور، مستلزم ايجاد بسترهاي لازم و از جمله شناسايي عوامل اثرگذار بر تصميم مشاركت كنندگان در اين طرح است. امر مهمي كه به مديران و سياستگذاران كمك مي كند يك بسته سياستي با حداكثر انطباق با ترجيحات جامعه هدف تهيه نمايند و از اين رهگذر احتمال توفيق در اجرايي شدن طرح را افزايش دهند. در اين راستا، مطالعه حاضر تلاشي است در جهت شناسايي و ارزشگذاري اقتصادي عوامل موثر و اثرگذار بر ترجيحات پزشكان عمومي شهر تهران، به عنوان يكي از اركان مشاركت كننده در طرح پزشكان خانواده. اين مهم با استفاده از رويكرد آزمايش انتخاب گسسته انجام گرفته است. نتايج نشان دهنده آن است كه افزايش در خالص پرداختي به پزشكان عمومي، خدمت در محلي نزديك تر به محل سكونت، وجود سهميه جهت اخذ مدرك تخصص، وجود تسهيلات مسكن و اياب و ذهاب، جمعيت كمتر تحت پوشش و نيز تسويه سريعتر با پزشكان عمومي، منجر به افزايش مطلوبيت پزشكان شده و احتمال مشاركت آنها و ورودشان به طرح را افزايش ميدهد. چنين نتايجي كه تاييد كننده انتظارت منطقي است، ارزش و اعتبار تئوريكي مدل را آشكار ساخته و تاييد مي نمايد. بر اساس نتايج بدست آمده، در خصوص ارزشگذاري مولفه هاي مرتبط با طرح پزشك خانواده، مي توان گفت، مولفه محل خدمت، از نظر پزشكان عمومي با فاصله معناداري از اهميت بالاتري نسبت به ساير مولفه ها برخوردار است. پس از آن، به ترتيب مولفه هاي ميزان جمعيت تحت پوشش، مدرك تخصص پزشكي خانواده، زمان تسويه و تسهيلات مسكن و اياب و ذهاب قرار دارند.