بررسي شيوع و ميزان مقاومت آنتي‌بيوتيكي استافيلوكوك اورئوس‌هاي جداشده از بيني كاركنان اتاق‌هاي عمل بيمارستان نكويي شهر قم، سال 1393

زمينه و هدف: استافيلوكوك اورئوس، يكي از 5 عامل ايجاد كننده عفونت هاي بيمارستاني است. وجود اين باكتري در اتاق هاي عمل، از مهم ترين عوامل ايجاد عفونت هاي بيمارستاني مي باشد. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان آلودگي حاصل از استافيلوكوك اورئوس موجود در بيني كاركنان اتاق هاي عمل و ميزان مقاومت آنتي بيوتيكي مربوط به آن انجام گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه، نمونه گيري با استفاد از سواپ استريل از مدخل قدامي بيني كاركنان روي محيط مولر هينتون آگار انجام شد، سپس نمونه هاي به دست آمده به محيط مانيتول سالت آگار، منتقل و استافيلوكوك هاي كاتالاز مثبت و كوآگولاز مثبت جدا شدند. براي تعيين حساسيت آنتي بيوتيكي از روش ديسك ديفيوژن آگار استفاده گرديد. ديسك ها براساس جدول CLSI انتخاب شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون كاي اسكوئر و تي تست صورت گرفت. يافته ها: در اين پژوهش، 47 نفر (25/60%)، مرد و 31 نفر (75/39%)، زن بودند. 22 نفر (20/28%) {9 نفر (90/40%)، زن و 13 نفر (09/59%)، مرد} حامل استافيلو كوك اورئوس در بيني خود بودند. پنج گروه مورد آزمايش حامل باكتري شامل: 3 نفر جراح (63/13%)، 7 نفر اسكراب (31/83%)، 4 نفر سيركولر (18/18%)، 4 نفر بيهوشي (18/18%) و 4 نفر خدمات شاغل در اتاق عمل (18/18%) بود. بيشترين مقاومت آنتي بيوتيكي در بيني مربوط به پني سيلين و پيپراسيلين با مقاومت 20 نمونه (90%) و كمترين مقاومت مربوط به ونكومايسين با مقاومت 4 نمونه (18/18%) و سفوتاكسيم، 5 نمونه (72/22%) بود. از ميان 5 رسته شغلي؛ نيروي اسكراب، بيشترين و جراحان، كمترين (به ترتيب 83/31% و 63/13%) تعداد حاملين باكتري بيني را به خود اختصاص دادند. بين رسته شغلي و استافيلوكوك در بيني، رابطه معني داري وجود داشت. نتيجه گيري: طبق نتايج اين مطالعه، تعداد محدودي از كاركنان اتاق عمل نسبت به آنتي بيوتيك سفوتاكسيم و ونكومايسين مقاومت نشان دادند، لذا اتخاذ روش هاي درماني و بعضاً پيشگيرانه توسط اين دو آنتي بيوتيك مي تواند بيشتر مورد توجه قرار گيرد، همچنين جلوگيري از تجويز بي رويه ي آنتي بيوتيك ها پيشنهاد مي شود.