تأثير تمرينات نوروسايكولوژيك چرخش ذهني بر عملكرد ديداري - فضايي دانشجويان

زمينه و هدف: مهارت هاي ديداري فضايي، ازجمله كاركردهاي شناختي هستند كه در زندگي روزمره نقش مهمي دارند. يكي از اهداف پژوهش در حوزه توانايي هاي فضايي، بررسي قابليت افزايش اين توانايي ها مي باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تأثير تمرينات نوروسايكولوژيك چرخش ذهني بر عملكرد ديداري فضايي دانشجويان بود. روش بررسي: روش اين پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماري را تمامي دانشجويان (در سنين 24-20 سال) دانشگاه شهيد مدني آذربايجان در سال تحصيلي 1395-1394 تشكيل مي داد. نمونه آماري شامل 30 دانشجوي پسر بود كه به روش نمونه گيري تصادفي، انتخاب و به دو گروه آزمايش و كنترل (هرگروه 15 نفر) تقسيم شدند. به منظور جمع آوري داده ها، از نسخه كامپيوتري تكليف چرخش ذهني Shepard Metzler و آزمون قضاوت جهت خط Mitrushina استفاده شد. يافته ها: در اين مطالعه، تمرينات نوروسايكولوژيك چرخش ذهني، هم بر توانايي چرخش ذهني (0/0001 p) و هم برعملكرد ديداري فضايي (قضاوت جهت خط) گروه آزمايش، اثربخشي معني داري داشت (0/002 p). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه، نشان دهنده تأثير معني دار تمرينات نوروسايكولوژيك چرخش ذهني، بر توانايي چرخش ذهني و عملكرد ديداري - فضايي دانشجويان دانشگاهي بود كه اين يافته مي تواند در طراحي برنامه هاي آموزشي آينده، با هدف بهبود عملكرد تحصيلي مورد استفاده قرار گيرد.