عوامل موثر بر صادرات مبتني بر فناوري برتر با استفاده از روش سيستم معادلات همزمان

صادرات مبتني بر فناوري هاي نوين هميشه به عنوان يك مزيت رقابتي مطرح بوده است و حاكي از پويايي و انسجام اقتصادي كشور و جايگاه ويژه آن در بازارهاي جهاني است. كمبود نوآوري يكي از عوامل اصلي موثر بر صادرات با فناوري برتر در كشورها است و تا زماني كه نوآوري و آموزش هاي استفاده از علوم و دانش ارتقا نيابد، بازدهي و كارايي ساير عوامل توليد در سطح نازل باقي مي ماند. از اينرو، هدف اين مطالعه بررسي تاثير نوآوري بر صادرات مبتني بر فناوري برتر در كشورهاي منتخب درحال توسعه و توسعه يافته طي دوره زماني 2013-2007 با رهيافت داده هاي تابلويي و با روش تخميني معادلات همزمان است. برآورد مدل عمومي بيان مي دارد در كشورهاي درحال توسعه، ضريب شاخص جهاني نوآوري و انباشت جريان ورودي سرمايه گذاري مستقيم خارجي و توليد ناخالص داخلي، مثبت و معنادار و ضريب شاخص حكمراني، مثبت و بي معنا است و در كشورهاي توسعه يافته، ضرايب متغيرهاي شاخص جهاني نوآوري، انباشت جريان ورودي سرمايه گذاري مستقيم خارجي، توليد ناخالص داخلي و شاخص حكمراني، مثبت و معنادار است. لذا به منظور بهبود محيط نوآورانه لازم است در سياست گذاري ها از رويكرد اقتصاد منابع محور به اقتصاد دانش محور از طريق همسوسازي بيشتر سياست هاي كلان اقتصادي با سياست هاي علمي آموزشي و پژوهشي به منظور تقويت ارتباط صنعت و دانشگاه و منطبق بر نياز حال حاضر توليدات صنايع مبتني بر دانش و فناوري تغيير ايجاد شود.