ترك فعل پرستار به عنوان عنصر مادي جرايم‌ عليه اشخاص،گزارش موردي پرونده بيمارستان خميني شهر

مقدمه: قصور پرستاري، در اغلب موارد موجب صدمه به بيمار در فرآيند مراقبت و درمان مي‌گردد؛ به‌طوري‌كه مي‌تواند آسيب‌هاي جدي به سلامت بيمار وارد نمايد. همچنين اين قصور داراي دو جلوه است: يكي به‌صورت »فعل « محقق مي‌گردد و ديگري ناشي از »ترك فعل « پرستار است. روش كار: مقاله حاضر با رويكردي تحليلي توصيفي، با بررسي يك نمونه عملي (پرونده بيمارستان خميني‌شهر كه منتهي به صدور حكم محكوميت با حبس‌هاي طولاني‌مدت براي كادر درمان بيمارستان گرديد)، به‌دور از هرگونه داوري در خصوص عملكرد كادر درماني، در صدد پاسخ به اين پرسش است كه چگونه ترك فعل مي‌تواند براي پرستاران موجب مسئوليت گردد؟ و آيا ترك فعل مي‌تواند در شرايط خاص، عنصر مادي جرايمي را تشكيل دهد كه معمولاً با فعل مثبت ارتكاب مي‌يابند؟ بررسي اين سؤال و يافتن پاسخ آن در جرايم عليه اشخاص، مستلزم مداقه در مفهوم ترك فعل و موضعِ نظام حقوقي ايران است. يافته‌ها: تحليلِ انجام‌شده نشان مي‌دهد كه ترك فعل پرستار، همانند افعال او مي‌تواند موجب صدمه به بيمار و در نتيجه موجب مسئوليت كيفري براي پرستار گردد. نتيجه‌گيري: ضرورت دارد با برگزاري كلاس‌ها و دوره‌هاي آموزشي مناسب، پرستاران و پزشكان تا حدودي به قوانين و مقررات مربوطه آگاهي يابند. بنابراين، استفاده از قضات و حقوق‌دانان در اين خصوص بايد در اولويت‌هاي برنامه سازمان‌هاي مربوطه قرار گيرد. همچنين مي‌توان در كلاس‌هاي ضمنِ خدمت براي پرستاران و پزشكان، نمونه‌هاي عملي چون پرونده بيمارستان خميني‌شهر اصفهان توسط قضات آگاه به اين امور، تحليل شود كه تا حدود زيادي راهگشاي ايشان در مواجهه با موضوعات يادشده باشد.