آزمون فرضيه بي‌ثباتي پول فريدمن در ايران: رويكردي نامتقارن از مدل بسط يافته VARMA, GARCH-M

حجم پول و سرعت گردش پول به عنوان متغيرهاي مهم اقتصادي موثر بر تورم و توليد شناخته مي شوند. سرعت گردش پول، يك مفهوم بسيار با اهميت براي سياست گذاري هاي اقتصادي است و از آنجا كه به طور تنگانگي با رفتار تقاضا براي پول مرتبط است، اهميت آن را بيش از پيش نمايان مي كند. در اين رابطه فريدمن معتقد است بي ثباتي رشد پول عامل اصلي نوسانات سرعت گردش پول مي باشد كه در ادبيات اقتصاد پولي به فرضيه بي ثباتي پولي فريدمن معروف است. هدف اصلي اين تحقيق بررسي نوسانات سرعت گردش پول و تبيين علت آن از ديدگاه پول گرايان مي باشد. در اين راستا با استفاده داده هاي فصلي 1393:4-1367:1 اقتصاد ايران و در چارچوب آزمون عليت، فرضيه فريدمن مبني بر تاثير بي ثباتي رشد پول بر نوسانات سرعت گردش پول، براي كل هاي پولي (M1 و M2) مورد آزمون قرار گرفته است. الگوي مورد استفاده در اين تحقيق مدل بسط يافته VARMA, GARCHM و روش برآورد شبه حداكثر درستنمايي (QML) مي باشد. نتايج نشان دهنده تأييد فرضيه فريدمن براي دوره مورد بررسي مي باشد. به بيان ديگر، نتايج تحقيق دلالت بر وجود رابطه علي از بي ثباتي رشد پول به سرعت گردش پول مي باشد