تاثير مصرف آسپرين در طي بارداري بر وزن جنين و وزن جفت و تغييرات هيستوموفومتريكي معده‌ي جنين موش‌هاي صحرايي

زمينه و هدف: باتوجه به مصرف بالاي آسپيرين جهت تسكين درد و عارضه شايع زخم معده ناشي از آن و اثرات احتمالي سوء آن بر جنين، در اين تحقيق اثرات هيستومورفولوژي آسپيرين بر بافت معده جنين هاي رت مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش ها: در اين تحقيق تجربي 30 سر موش رت باردار در شش گروه مساوي شامل: گروه شاهد و گروه شم و چهار گروه تجربي كه آسپيرين را با دوزهاي mg/kg 75، 100، 200 و 300 به صورت گاواژ دريافت نمودند، تقسيم شدند. در روز 20 بارداري مادران كشته شده و جنين ها و جفت ها مورد ارزيابي مورفولوژيك قرار گرفتند. معده جنين ها را خارج كرده و پس از فيكساسيون، پردازش، مقطع گيري و رنگ آميزي هماتوكسيلينائوزين مورد بررسي هيستومورفومتري قرار گرفتند. نتايج: از بررسي ظاهري جنين ها هيچ گونه ناهنجاري در تمامي گروه هاي مورد مطالعه مشاهده نشد. ميانگين وزن جنين، جفت و طول سريدمي در گروه تجربي با دوز mg/kg100 آسپرين نسبت به گروه هاي شم و شاهد افزايش معناداري داشت. نتايج افزايش معناداري در ميانگين ضخامت لايه زيرمخاطي در هر دو بخش پوشيده با دو نوع اپيتليوم مطبق سنگ فرشي شاخي و استوآن هاي ساده معده جنين ها در گروه هاي تجربي mg/kg 200 و 300 آسپرين در مقايسه با گروه هاي شم و شاهد مشاهده شد. نتيجه گيري: طي مطالعه انجام شده هيچ گونه ناهنجاري ظاهري در جنين ها مشاهده نشد، ولي بررسي هاي هيستولوژيك نشان داد كه مصرف دوزهاي بالاي اين دارو موجب افزايش معنا دار ضخامت لايه زيرمخاط در هر دو بخش شاخي و غده اي معده جنين ها شده است.