بررسي ميزان پايبندي به نماز و ميزان اضطراب در دانشجويان دانشكده پرستاري و مامايي سنندج و ارتباط با آن با ويژگي هاي دموگرافيك آنان در سال 1388

مقدمه و هدف: انسان در خلال زندگي دنيوي خود ممكن است اضطراب و فشارهاي رواني گوناگوني را تجربه كند كه غلبه بر آن ها از قدرت روحي و رواني او به طور تدريجي كاسته و زمينه را براي ايجاد بيماري هاي خطرناك رواني و گاه جسمي فراهم مي سازد .از آنجائيكه انسان در سايه دعا و نيايش پيوسته ميتواند بر قدرت روحي و رواني خود بيافزايد. پژوهشگران بر آن شدند تا به بررسي ميزان پايبندي به نماز وميزان اضطراب در دانشجويان دانشكده پرستاري ومامايي سنندج وارتباط آن با ويژگيهاي دموگرافيك آنان بپردازند. مواد و روش ها: اين پژوهش توصيفي تحليلي با شركت 182 نفر از دانشجويان دانشكده پرستاري مامايي كه به روش سرشماري انتخاب شده بودند انجام شد؛ جهت گرد آوري داده ها؛ از پرسشنامه مشخصات دموگرافيك و پرسشنامه استاندارد اضطراب زونگ استفاده شد. داده ها پس از جمع آوري در نرم افزار16 SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.واز آمار توصيفي و آزمون كاي دو و t-test استفاده گرديد. يافته ها: بر اساس نتايج پژوهش، نمره اضطراب 85.7% دانشجويان نرمال بود در حاليكه 12.6% داراي اضطراب خفيف و 1.6% اضطراب متوسط داشتند. 70.3% سابقه اقامه نماز را ذكر نمودند. همچنين بين ميزان اضطراب و رشته تحصيلي، سكونت در خوابگاه، وضعيت تاهل، مقطع تحصيلي و اقامه نماز ارتباط معني دار آماري مشاهده نشد (240 /0= p). نتيجه گيري: طبق نتايج حاصل از اين پژوهش حدود 14.2% از دانشجويان اين دانشكده داراي درجاتي از اضطراب بودند. با توجه به اينكه اكثريت واحدها مورد پژوهش سابقه اقامه نماز داشتند احتمالا يكي از دلايل كم بودن اضطراب اقامه نماز بوده است