بررسي روند تغييرات ميزان سزارين و علل آن در بيمارستان بعثت سنندج

مقدمه و هدف: سزارين شايعترين عمل جراحي در رشته زنان و مامايي مي باشد.سزارين عمل جراحي بزرگي بوده و ممكن است عوارض زيادي را بر مادر و نوزاد تحميل نمايد.هدف از انجام اين مطالعه بررسي روند تغييرات ميزان سزارين و علل انجام سزارين و تغييرات آن در سالهاي 1374، 1384 و 1388 در بيمارستان بعثت سنندج بود . مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي- تحليلي گذشته نگر است. داده هاي مورد نياز از طريق بررسي كليه پرونده هاي مربوط به سزارين سالهاي مورد مطالعه جمع آوري گرديد. تحليل آماري با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 18 و آمارهاي توصيفي تحليلي انجام گرفت. يافته ها: ميزان سزارين در سال 1374 ، 16.4 درصد بوده كه به 38 درصد در سال 1384 افزايش يافته و در سال 1388 با 3 درصد كاهش به 35 درصد رسيده است. ميزان سزارين هاي الكتيو با گذشت زمان افزايش يافته است. شايعترين علل سزارين در هر سه سال : سابقه سزارين ، ديستوشي زايماني و ديسترس جنيني بوده است. نتيجه گيري: با توجه به افزايش ميزان سزارين در مركز ما منطقي بنظر مي رسد كه براي افزايش ميزان زايمان واژينال و كاهش سزارين ها اقداماتي مانند تشويق به انجام زايمان واژينال بعد از سزارين ، ايجاد امكانات بيمارستاني و پرسنل لازم براي اين امر ، تعيين دقيق ديستوشي هاي زايماني وتشخيص صحيح ديسترس جنيني بعمل آيد. همچنين ترويج زايمان واژينال با استفاده از روشهاي غير دارويي كنترل درد و بهبود كيفيت مراقبتهاي مامايي مي تواند در پيشگيري از زايمانهاي سزارين غيرضروري كمك كننده باشد.