درگيركردن والدين در مراقبت از نوزاد نارس بستري درNICU: يك مطالعه كيفي

مقدمه: پرستاران نقش مهمي در فراهم كردن حمايت عاطفي، كاهش استرس و آموزش والدين جهت درگيرشدن در مراقبت از نوزاد نارس ايفا مي كنند. هدف اين مطالعه بررسي تجربه پرستاران بخش هاي مراقبت ويژه نوزادان از درگيركردن والدين در مراقبت از نوزاد نارس بود. روش: اين مطالعه كيفي بر اساس رويكرد پديدارشناسي تفسيري انجام شده است. محيط پژوهش بخش هاي مراقبت ويژه نوزادان سه بيمارستان آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تبريز بود. يازده مشاركت كننده بصورت هدفمند انتخاب شدند. جمع آوري داده ها با استفاده از مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته عميق انجام شد و با روش هفت مرحله اي ديكلمن و آلن و تنر مورد تجزيه تحليل قرار گرفت.يافته ها: يكي از مقوله هاي مهم پديدار شده در مطالعه شكيبايي تا فرايش بود كه از چهار زيرمقوله حركت فكري رو به رشد ، مشايعت خانواده براي گذر از بحران ، گام به گام تا راه افتادن والدين و كمك به تصميم گيري صحيح تشكيل شد. نتيجه گيري: در چند سال اخير سير رو به رشدي در زمينه ي پذيرش فلسفه حضور و مشاركت والدين در بخش هاي مراقبت ويژه نوزادان مشاهده مي شود و اين تغيير در ديدگاه و نگرش پرستاران، مرهون توجه و تاكيد بر اهميت نقش خانواده و مراقبت هاي تكاملي فردي نوزادان مي باشد. در تجربه پرستاران، درگيركردن والدين در مراقبت از نوزاد بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان، تدريجي بوده و علاوه بر تغيير نگرش، نيازمند پشتكار، صبوري، انعطاف پذيري و هدايت مستمر مي باشد.