مقايسه سطوح ويسفاتين سرم در موشهاي صحرايي داراي رژيم محدود، مبتلا به ديابت نوع 2 و مقاوم به انسولين با موشهاي نرمال و تعيين ارتباط آن با شاخصهاي قند خون و پروفايل ليپيدي

زمينه و هدف: بافت چربي علاوه بر ذخيره تري گليسريد ، بلكه بعنوان يك ارگان اندوكرين ، هورمونهاي به نام آديپوكين ترشح مي كند كه در گسترش چاقي و اختلالات آن نقش مهمي دارند. ويسفاتين يك آديپوكين جديد است است كه در هموستاز انرژي و گلوكز نقش مهمي دارد. هدف ازاين مطالعه بررسي و مقايسه ميزان ويسفاتين درموش هاي صحرايي نر داراي رژيم غذايي محدود، موش هاي مبتلا به ديابت نوع2 ، موش هاي مقاوم به انسولين با موش هاي نرمال و تعيين ارتباط ويسفاتين با قند خون ، پروفايل ليپيد ، انسولين و HOMAIRاست. مواد و روش ها: اين مطالعه روي32سر موش صحرايي نر نژاد ويستار كه به طور تصادفي در 4 گروه 8 تايي قرار گرفتند انجام شد.گروه كنترل ازدسترسي آزادانه به غذا برخوردار بود، گروه دوم داراي رژيم غذايي محدود، گروه سوم با تزريق استرپتوزوسين و نيكوتين آميد به ديابت نوع 2 مبتلا شدند و گروه چهارم با رژيم غذايي حاوي فروكتوز به انسولين مقاوم شدند. پس از مدت 6 هفته، وزن حيوانات و فاكتورهاي بيوشيميايي مثل قند خون ناشتا، پروفايل ليپيد، انسولين و ويسفاتين اندازه گيري شد. اطلاعات بدست آمده در اين مطالعه با استفاده از نرم افزار رايانه اي SPSS مورد تجزيه وتحليل آماري قرار گرفت. نتايج حاصل از اين بررسي به صورت ميانگين ± انحراف معيار گزارش گرديد و اختلاف آماري با 05/0 P معني دار درنظر گرفته شد. نتايج: نتايج اين بررسي نشان دادكه وزن در تمامي گروه ها بجز گروه ديابتي افزايش يافت. تري گليسريد نيز به ترتيب در گروه رژيم محدود، كنترل، مقاوم به انسولين و گروه ديابتي افزايشيافت. ميزان ويسفاتين، انسولين و همينطور شاخص مقاومت به انسولينHOMAIR به ترتيب در گروه هاي ديابتي نوع 2 و مقاوم به انسولين بيشتر بود. نتيجه گيري: بين ويسفاتين و HOMAIR و همچنين بين ويسفاتين و قند خون ناشتا ارتباط معني دار مثبتي(01/0 P)وجود داشت، اين ارتباط بين ويسفاتين و انسولين منفي بود اما معني دار نبود.