اثر كاهش فعاليت به روش ليگاتوربندي عصب نخاعي بر بيان ژن NT-4 در عصب سياتيك رت‌هاي نر ويستار

زمينه و هدف: نوروپاتي دردناك حالتي است كه از آسيب يا بيماري اعصاب حسي پيكري حاصل مي شود. نوروتروفين ها از جمله NT4 براي رشد و نمو نوروني حياتي بوده و يكپارچگي عملكرد و ساختار سيستم عصبي را حفظ مي كنند. با توجه به نقش و اهميت فعاليت بدني در ترميم و شكل پذيري عصبي، هدف مطالعه حاضر بررسي اثر مزمن كاهش فعاليت به شكل ليگاتوربندي نخاع (SNL) بر بيان ژن NT4 عصب سياتيك رت هاي نر ويستار مي باشد. مواد و روش ها: 10 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار با ميانگين وزن30 ± 250 گرم به دوگروه كنترل سالم (C) و گروه كاهش فعاليت به روشSNL تقسيم شدند. طي شش هفته پس از آن آزمون هاي رفتاري درد نوروپاتيك در گروه هاي پژوهشي به طور مستمر انجام شد. در پايان هفته ششم تغييرات بيان ژن NT4در عصب سياتيك با تكنيكReal time اندازه گيري شد. نتايج: آزمون هاي رفتاري نشان دادند كه كاهش فعاليت به شكل ليگاسيون نخاعي موجب آلوداينياي (درد سوزشي) مكانيكي و پردردي حرارتي در گروه SNL مي شود. كاهش آستانه درد تا تمام پروتكل مشاهده شد (p 0.05). همچنين، در مقايسه با گروهC ميزان بيان ژن NT4در عصب سياتيك گروه SNL بالاتر بود (p 0.05). نتيجه گيري: پژوهش حاضر نشان داد كه كاهش فعاليت به شكل SNL با افزايش بيان ژن NT4 در گروه تجربي همراه مي باشد. با توجه به اعمال فيزيولوژيك NT4در سيستم عصبي احتمالاً اين افزايش سازوكاري جهت نوزايي عصبي در محل آسيب ديده مي باشد. با توجه به تحقيقات انجام شده به نظر مي رسد افزايش فعاليت بتواند افزايش بيان NT4 را بهبود بخشيده و نوزايي عصبي را تسريع كند.