بررسي اثر شيرسويا و شير گاو بر بقا سلول‌هاي بنيادي پالپ دندان خرگوش

زمينه و هدف: پالپ دندان منبعي غني از سلول هاي بنيادي مزانشيمي مي باشد كه سلول هاي بنيادي پالپ دنداني ناميده مي شوند (DPSCs). در صورت خروج كامل دندان از حفره آلوئول و شكستگي دندان، DPSCs نقش برجسته اي در بازسازي بافت آسيب ديده دارند. اين مطالعه به بررسي اثر شير سويا و شير گاو بر بقا DPSCs در مقايسه با محيط بافري هنكز (HBSS) پرداخته است. مواد و روش ها: DPSCs از 16دندان هاي پيشين خرگوش جدا گرديد. DPSCs پاساژ سوم در پليت هاي 24 چاهكي كشت داده شده و پس از 3 روز شيرسويا، شيرگاو، HBSS (كنترل مثبت) و آب مقطر (كنترل منفي) جايگزين محيط كشت گرديد. قابليت زنده ماندن سلول ها پس از 45 و 90 دقيقه و 3 و 6 ساعت بررسي شد. ماهيت مزانشيمي سلول ها به وسيله RTPCR بررسي گرديد. زنده ماندن سلول ها طي رنگ آميزي با تريپان بلو مورد ارزيابي قرار گرفت. به منظور بررسي پايداري سيتوژنيك سلول ها، آناليز كاريوتيپ انجام شد. نتايج: ميزان بقاي DPSCs در تمام محيط ها در تمام زمان ها به طور معني داري نسبت به محيط كنترل منفي بيشتر بوده است. بعد از گذشت 6 ساعت، ميزان بقاي DPSCs در شيرسويا، شيرگاو و HBSS به ترتيب 00/0 ± 00/100، 00/0 ± 00/100 و 70/5 ± 74/74 بوده است. بعد از گذشت 6 ساعت، در هر دو محيط شيرسويا و شير گاو در مقايسه با HBSS، درصد بيشتري از سلول ها زنده ماندند. نتيجه گيري: شيرسويا همانند شير گاو به عنوان يك محيط نگهدارنده براي دندان هاي كشيده يا شكسته شده پيشنهاد مي گردد و قادر است بقا DPSCs را تا مدت طولاني حفظ كند.