بررسي نگرش فرآيند پرستاري در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران

مقدمه و هدف: فرآيند پرستاري به عنوان يك استاندارد مراقبتي باعث بهبود كيفيت مراقبت و افزايش رضايتمندي پرستاران از حرفه خود مي شود. مسائل حرفه اي از جمله باور و نگرش در اجراي فرآيند پرستاري تأثيرگذارند؛ لذا اين مطالعه باهدف تعيين نگرش پرستاران شاغل نسبت به فرآيند پرستاري انجام گرفت. مواد و روشها: اين مطالعه از نوع توصيفي مقطعي است كه بر روي 167 پرستار شاغل در بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 1393 صورت گرفت. نمونه گيري به صورت تصادفي ساده انجام شد. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه نگرش فرآيند پرستاري بومان (1983) بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و آزمون هاي آماري آناليز واريانس و تي مستقل استفاده شد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار كل نمره نگرش 10.07 ±62.39 بود. بين امتياز نگرش با جنسيت، وضعيت تأهل، انتخاب رشته پرستاري، ميزان تحصيلات و سمت كاري اختلاف آماري معناداري وجود نداشت (0.05 p)؛ اما بين امتياز نگرش با سن (0.02 p)، سابقه كار (0.01 p)، آشنايي با فرآيند پرستاري (0.001 p)، علاقه مندي به رشته پرستاري (0.001p ) و اجراي فرآيند پرستاري در امر مراقبت (0.001 p)، اختلاف آماري معناداري وجود داشت. نتيجه گيري: بر اساس نتايج به دست آمده اكثر پرستاران نگرش مثبتي نسبت به فرآيند پرستاري دارند و بيشتر آن ها فرآيند پرستاري را در امر مراقبت بكار مي گيرند. همچنين پرستاران باسابقه كار و رضايت شغلي بالاتر، آگاه تر با فرآيند پرستاري و نيز پرستاراني كه فرآيند پرستاري را بكار مي گيرند نگرش مثبت تري دارند. لذا توصيه مي شود جهت توسعه و تبديل تئوري به عمل، در محيط بيمارستان از روش هاي آموزشي فعال و دوره هاي بازآموزي استفاده شود.