بررسي همبستگي هوش معنوي و مهارت هاي ارتباطي دانشجويان پرستاري

زمينه و هدف: كليد ايفاي نقش در حرفه پرستاري برقراري ارتباط مناسب است و در واقع اساس كار پرستاران در مراقبت از بيماران محسوب مي شود. شناخت عوامل مرتبط با مهارت هاي ارتباطي دانشجويان پرستاري از جمله هوش معنوي مي تواند در جهت افزايش كيفيت مراقبت ها باشد. هدف اين مطالعه بررسي همبستگي هوش معنوي و مهارت هاي ارتباطي دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي كردستان بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي همبستگي، 286 دانشجوي پرستاري با روش نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند. اطلاعات توسط پرسشنامه هوش معنوي كينگ و پرسشنامه مهارت هاي ارتباطي بارتون جمع آوري گرديد. تجزيه وتحليل داده ها با آزمون هاي آمار توصيفي و استنباطي به كمك نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد. يافته ها: ميانگين سن دانشجويان 2/39 ± 21/37 سال بود. بيشتر دانشجويان مورد مطالعه مرد (55%) و شاغل به تحصيل در سال چهارم دانشگاه (30%) (ترم هفتم (17/1%) بودند. ميانگين (انحراف معيار) نمره هوش معنوي 59/71 (12/04) و مهارت هاي ارتباطي 51/83 (10/10) بود؛ كه بر اساس ضريب همبستگي پيرسون، ميزان همبستگي بين مهارت هاي ارتباطي با هوش معنوي و حيطه هاي آن مثبت (0/149) و از نظر آماري معني دار بود (P 0/05). نتيجه گيري: بين هوش معنوي و مهارت هاي ارتباطي همبستگي مثبت و معني داري وجود داشت. توجه به اين مهم در دانشجويان در كنار ابعاد جسمي، رواني و اجتماعي مي تواند موجب ارتقاء مهارت هاي ارتباطي اين قشر مهم و افزايش كيفيت مراقبت هاي پرستاري در آينده گردد.