بررسي رابطه انسجام خانواده با خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي كردستان، سال 95-1394

زمينه و هدف: خودكارآمدي تحصيلي دلالت بر باور يك فرد به توانايي هايش در دستيابي به اهداف و فعاليت هاي آموزشي دارد كه شكل گيري آن متأثر از عوامل مختلفي است. اين پژوهش با هدف تعيين بررسي رابطه انسجام خانواده با خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي كردستان، سال 951394 انجام گرديد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع مقطعي بود. جامعه آماري مورد بررسي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي كردستان بودند كه از بين آن ها 500 نفر مورد بررسي قرار گرفتند. در اين مطالعه از روش نمونه گيري طبقه بندي با تخصيص متناسب استفاده شد؛ به اين صورت كه هر دانشكده به عنوان يك طبقه در نظر گرفته شد و از هر دانشكده به نسبت سهم دانشجويان آن دانشكده، نمونه هاي نهايي به صورت تصادفي از بين كلاس هاي درس انتخاب شده و مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه انسجام خانواده فيشر و پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي بودند بعد از تكميل پرسشنامه ها توسط دانشجويان مورد مطالعه، داده هاي موجود در پرسشنامه با نرم افزارSPSS نسخه 20 تجزيه وتحليل شد. يافته ها: ميانگين نمره كلي انسجام خانوادگي دانشجويان مورد بررسي برابر با 11/24 ±59/07 و ميانگين نمره كلي خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان مورد بررسي برابر با 18/88 ±103/45 بود. بين خودكارآمدي تحصيلي و انسجام خانوادگي دانشجويان رابطه مثبت و معني دار آماري وجود داشت (0/43r، 0/001=p). نتيجه گيري: برگزاري كلاس هاي آموزشي در مورد اهميت خانواده و با هم بودن و همچنين برقراري رابطه عاطفي خوب و مناسب با همديگر براي والدين در مراكز بهداشتي درماني شهر سنندج توصيه مي شود.