ارزيابي كفايت دياليز در بيماران همودياليزي شهر سنندج در سال 1396

زمينه و هدف: همودياليز يكي از درمانهاي جايگزين در بيماران مبتلا به مرحله انتهايي بيماري كليه مي باشد. عليرغم نقش حياتي همودياليز در حفظ حيات، اين بيماران با مشكلات جسمي، روحي و اجتماعي فراواني مواجه مي شوند. وضعيت زندگي بيماران همودياليزي در طولاني مدت، تحت تاثير كفايت درمان با دياليز قرار دارد و بررسي آن در اداره بيماران داراي اهميت ويژه اي مي باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي كفايت دياليز در بيماران همودياليزي شهر سنندج انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي ۱۴۳بيمار تحت همودياليز مراجعه not;كننده به واحد دياليز بيمارستان توحيد سنندج به صورت سرشماري انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل فرم مشخصات جمعيت شناختي و محاسبه، ثبت مقدار شاخص كفايت دياليز (KT/V ) بود. كليه محاسبات براساس نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ با استفاده از آزمون هاي توصيفي و استنباطي انجام گرديد. يافته ها: نتايج مطالعه نشان داد كه ميانگين نمره كلي كفايت دياليز 0/28 ±1/32 بود. كفايت دياليز بيماران به طور نسبي در وضعيت مطلوبي قرار داشت (58%). از بين تمامي متغيرهاي جمعيت شناختي تنها جنسيت با كفايت دياليز ارتباط معنادار داشت. به طوري كه در زنان نمره كفايت دياليز به طور معناداري بيشتر از مردان بود (0/001=P). نتيجه گيري: اكثريت بيماران تحت همودياليز داراي كفايت دياليز مطلوب بودند. اما در 40% بيماران كفايت دياليز از كارآيي مناسب برخوردار نبود، لذا توصيه مي شود ضمن ارزيابي دوره اي كفايت دياليز در مراكز همودياليز اقداماتي در جهت بررسي علل پايين بودن آن انجام گيرد.