بررسي اثر تابش طولاني‌مدت امواج الكترومغناطيس با ‌فركانس فوق‌العاده پايين بر فعاليت سيستم 2β آدرنرژيك در روده باريك موش صحرايي نر

زمينه و هدف: امواج الكترومغناطيس با فركانس 300-0 هرتز و شدت 100- 0.1 ميلي تسلا، مي توانند روي بسياري از فعاليت هاي سلولي تأثيرگذار باشند؛ بنابراين هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر قرارگيري طولاني مدت در معرض امواج الكترومغناطيس با فركانس فوق العاده پايين (ELF) بر سيستم بتا آدرنرژيك روده باريك است. مواد و روش ها: تعداد 21 سر موش صحرايي نر بالغ به سه گروه تقسيم شدند: گروه اول، گروه آزمايش به مدت 75 روز در معرض امواج الكترومغناطيس (50 هرتز، 1 ميلي تسلا) در دستگاه سلونوئيد روشن قرار گرفتند. گروه دوم، گروه شاهد كه در شرايط مشابه با گروه اول و در سلنوئيد خاموش قرار گرفتند و گروه سوم، گروه كنترل كه در شرايط معمول حيوان خانه نگهداري شدند. حلقه هاي جداشده ايلئوم در حمام بافتي متصل به ترانس ديوسر نيروي دستگاه پاورلب[1] A D قرارگرفته و پاسخ تغييرات مكانيكي بافت به تجويز دوزهاي 4^-10 و 5^-10 مولار داروي ايزوپروترنول ثبت گرديد. داده ها با استفاده از آزمون ANOVA يك طرفه مورد تجزيه وتحليل آماري قرار گرفتند.نتايج: نتايج نشان دهنده افزايش معني دار (P≤0/05) انقباضات پايه گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل و شاهد بود. درحالي كه ميزان شل شدگي ايلئوم در پاسخ به دوزهاي مختلف ايزوپروترنول (آگونيست گيرنده هاي بتا آدرنرژيك) در گروه آزمايش نسبت به گروه شاهد و كنترل معني دار نبوده است.نتيجه گيري: مي توان چنين نتيجه گرفت، تأثير درازمدت امواج الكترومغناطيس با فركانس فوق العاده پايين ممكن است اثري بر فعاليت گيرنده هاي 2 β آدرنرژيك در روده باريك نداشته باشد.