درك كاركنان پرستاري نسبت به عوامل خطر اختلالات عضلاني و اسكلتي مرتبط با حمل بيمار در مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه در سال 1396

مقدمه و هدف: اختلالات عضلاني و اسكلتي مرتبط با حمل بيمار يكي از شايع ترين بيماري هاي شغلي در كاركنان پرستاري محسوب مي شود. اين مطالعه با هدف تعيين درك كاركنان پرستاري نسبت به عوامل خطر اختلالات عضلاني و اسكلتي مرتبط با حمل بيمار در مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه در سال 1396 انجام گرفت. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، 270 نفر از كاركنان پرستاري در سال 1396 مورد بررسي قرار گرفتند. روش نمونه گيري در اين پژوهش طبقه اي با تخصيص متناسب بوده و براي بررسي درك پرستاران از عوامل خطري كه زمينه را براي ايجاد اختلالات عضلاني اسكلتي ايجاد مي كنند از پرسشنامه 17 سؤالي كه بر اساس مقاله بررسي اختلالات عضلاني اسكلتي وابسته به كار در ميان پرستاران نيجريه تنظيم شده بود، استفاده شد. پس از واردكردن داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 21، از آزمون هاي آماري توصيفي و استنباطي نظير آزمون هاي كاي اسكوئر، تي مستقل، آناليز واريانس و ضريب همبستگي پيرسون براي رسيدن به اهداف و پاسخ به سؤالات پژوهش استفاده شد. يافته ها: متوسط ساعت كاري در طول يك هفته 17/13±14/54 ساعت بود. 53/7 درصد از كاركنان پرستاري در ارتباط با مشكل ناشي از كار، خوددرماني داشتند. دردناك ترين عضو درگير در بين كاركنان پرستاري قسمت تحتاني كمر (42/8 درصد) و گردن (20/4 درصد) بود. درك اكثريت (85/6 درصد) از كاركنان پرستاري نسبت به عوامل خطر اختلالات عضلاني و اسكلتي مرتبط با حمل بيمار در سطح حداقل بود. سابقه كار (0/031=P)، وضعيت كاري در 12 ماه گذشته (0/040=P) و جايگاه كاري (0/005=P) با درك ارتباط معني دار آماري داشته است. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه با توجه به اختلالات عضلاني و اسكلتي مرتبط با حمل بيمار در كاركنان پرستاري، براي كاهش و پيشگيري از آن و افزايش درك كاركنان پرستاري، آموزش و بهبود وضعيت موجود نياز مي باشد.