بررسي اثر درماني عصاره هيدروالكلي علف چاي بر كوليت القا شده توسط اسيد استيك در موش صحرايي نر

زمينه و هدف: اثر ضدالتهابي علف چاي از ديرباز موردتوجه بوده است. كوليت اولسروز يك فرم از بيماري هاي مزمن التهابي روده است. در اين مطالعه اثرات علف چاي بر تغييرات هيستوپاتولوژيكي و سطح مالون دي آلدهيد (MDA) به دست آمده از بافت كولون رت ها با كوليت ايجادشده ارزيابي گرديد. مواد و روش ها: 70 سر رت نر از نژاد Sprague Dawley در 7 گروه به تعداد مساوي تقسيم شدند. كوليت به وسيله اسيداستيك در آن ها ايجاد شد. گروه 1 و 2، 1 سي سي محلول خوراكي با غلظت هاي به ترتيب mg/kg600 و mg/kg300 دريافت كردند. در گروه 3 و 4، 1 سي سي ژل به ترتيب 20 و 10 درصد انما شد. در گروه 5 به عنوان گروه كنترل مثبت 1 سي سي آساكول انما گرديد و در گروه 6 به عنوان گروه كنترل منفي 1 سي سي نرمال سالين انما شد. گروه 7 تنها ژل پايه از طريق انما دريافت كرد. نمونه كولون رت ها جهت ارزيابي تغييرات هيستوپاتولوژيك و سطح MDA بافتي بعد از گذشت 7 روز از شروع درمان بررسي شدند. نتايج: عصاره علف چاي در دو فرم خوراكي و انما از طريق كاهش فعاليت MDA اثرات درماني بهتري روي بافت رت هايي كه كوليت در آن ها ايجادشده بود داشتند. در فرم انما، ژل 20 درصد اثر بهتري نسبت به ژل 10 درصد نشان داد. در فرم خوراكي با دوز mg/kg600 نسبت به mg/kg300 اثر درماني بهتري مشاهده گرديد. نتيجه گيري: علف چاي مي تواند به عنوان درمان انتخابي مخصوصاً در فرم انما در بيماري كوليت استفاده شود.