كيفيت مراقبت‌هاي پرستاري در پرستاران

زمينه و هدف: كيفيت مهمترين مسئله در عرصه خدمات سلامت به ويژه مراقبت پرستاري است از آنجايي كه هرگز نمي توان به سطح مطلق كيفيت دست يافت، بنابراين بررسي مداوم و مستمر آن همواره الزامي است. پژوهش حاضر با هدف تعيين وضعيت كيفيت مراقبت هاي پرستاري در كاركنان پرستاري اجرا گرديد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي تحليلي است كه با مشاركت 210 پرستار در دانشگاه شهيد بهشتي با نمونه گيري در دسترس انجام گرديد. گردآوري داده ها با استفاده از پرسشنامه ه اي مشتمل بر دو بخش مشخصات فردي و پرسشنامه استاندارد كيفيت مراقبت كوال پكس با 72 سؤال در سه بعد رواني-اجتماعي، فيزيكي و ارتباطي انجام شد. به منظور تحليل داده ها از نرم افزار SPSS 16 و نيز از آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد. يافته ها: ميانگين سن پرستاران 33/53 سال بود. 20 درصد پرستاران مرد و 76/1 درصد نيز زن بودند. 84% پرستاران كيفيت مراقبت هاي پرستاري را در بعد رواني اجتماعي، 79% در بعد فيزيكي و 68/5% در بعد ارتباطي مطلوب ارزيابي كردند. همچنين بر اساس آزمون من ويتني بين ميزان كيفيت مراقبت هاي پرستاري با جنس رابطه معني داري وجود داشت به طوري كه كيفيت مراقبت هاي پرستاري، در پرستاران زن بهتر از پرستاران مرد بود (0/01=p) نتيجه گيري: وضعيت كيفيت مراقبت هاي پرستاري از ديدگاه پرستاران مطلوب است اما تامين كننده انتظارات بيماران در برخي ابعاد مورد بررسي نمي باشد. لذا ارزيابي مجدد استانداردهاي كيفيت مراقبت در سه بعد ساختار، فرايند و برآيند از ديدگاه پرستاران و بيماران، اتخاذ تدابيري جهت افزايش ارتباط درماني مناسب بين پرستار و بيمار و توجه به نيازهاي رواني و اجتماعي بيماران تا حد امكان مي تواند سودمند واقع شود.