ديدگاه پرستاران و بيماران در ارتباط با شأن ذاتي بيمار

زمينه و هدف: احترام به شأن ذاتي انسانها به معناي احترام به حقوق پايه آنها در محيط هاي مختلف است و داراي نقش برجسته و اهميت ويژه در پژوهش ها و بحثهاي مربوط به مراقبت و سلامت است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه ديدگاه پرستاران و بيماران بستري در ارتباط با شأن ذاتي بيمار صورت گرفته است. مواد و روشها: در مطالعه توصيفي تحليلي حاضر تعداد 385 بيمار و 79 پرستار بر اساس مشخصات مورد نظر پژوهشگران و به روش تمام شماري از بيمارستان امام حسين (ع) شاهرود انتخاب شدند. پس از توضيح اهداف پژوهش و جلب رضايت كتبي و شفاهي نمونه ها، پرسشنامه ويژگيهاي فردي و همچنين پرسشنامه محقق ساخته شأن ذاتي بيمار توسط آنان تكميل گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمونهاي تي مستقل و ضريب همبستگي پيرسون در نرم افزار SPSS نسخه 19 صورت پذيرفت. سطح معني داري در تمام آزمونها 0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها: بر اساس نتايج حاصل از پژوهش حاضر، ميانگين سني واحدهاي مورد پژوهش در گروه بيماران 18±49 سال و در گروه پرستاران 2.6±8.28 سال بود. ميانگين سابقه كار باليني در پرستاران 4.6±2.6 سال و ميزان اضافه كاري پرستاران در بخش 7.57±4.91 ساعت در ماه بود. بر اساس آزمون آماري پيرسون، همبستگي معنيدار آماري بين سن با نمره شأن ذاتي وجود داشت (0.05 p و 144.0=r). نتيجه گيري: نمره شأن ذاتي بيماران از ديدگاه بيماران نسبت به پرستاران پائين تر بود، لزوم توجه بيشتر به هر يك از عوامل مرتبط با حفظ و يا ارتقاء شأن ذاتي بيماران در بالين و در بخش هاي مختلف پيشنهاد ميگردد.