بررسي اثر 10 هفته تمرين پيلاتس بر تعادل ايستا و پويا و عوامل روان‌شناختي در مردان سالمند

زمينه و هدف: عدم تعادل و اختلال در الگوي راه رفتن از عوامل مؤثر در سلامت جسماني، رواني و اجتماعي سالمندان است. هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثر 10 هفته تمرين پيلاتس بر تعادل ايستا و پويا و عوامل روان شناختي در مردان سالمند بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، با طرح پيش آزمون پس آزمون، تعداد 22 نفر از مردان سالمند مراجعه كننده به كلينيك اميركبير شهرستان كاشان در سال 1395 با ميانگين سني (2.81 ±65.76) به صورت دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفي، به دو گروه تجربي و كنترل، هر گروه 11 نفر تقسيم شدند. گروه تجربي در يك برنامه تمريني پيلاتس، به مدت 10 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقيقه به تمرين پرداختند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون آماري t مستقل و وابسته در سطح معناداري 0.05 P تجزيه وتحليل شدند. نتايج: نتايج نشان داد كه تمرينات پيلاتس بر تعادل ايستا (0.0001=P) و پويا (0.0001=P) و ساير عوامل روان شناختي (0.0001=P) در گروه تجربي نسبت به گروه كنترل تأثير معناداري داشته است (0.05 P)، اما در گروه كنترل كه هيچ گونه برنامه تمريني دريافت نكردند، اختلاف معناداري مشاهده نشد (0.05˃P). نتيجه گيري: به نظر مي رسد، انجام تمرينات پيلاتس مي تواند باعث بهبود در تعادل ايستا و پويا، كاهش اضطراب و افسردگي و بهبود در عملكرد رواني و اجتماعي در مردان سالمند شود. تمرينات پيلاتس مي تواند به عنوان يك درمان مكمل در بهبود تعادل و كاهش سقوط و افتادن و همچنين توسعه شاخص هاي سلامت روان، جايگزيني مناسب و كم هزينه، مؤثر واقع شود.