نقش دوگانه پاسخ‌هاي التهابي متعاقب عفونت ويبريوكلرا در بيماري‌زايي وبا

بيماري وبا، نوعي اسهال گوارشي شديد و خطرناك بوده كه در صورت بروز شوك هيپوولميك به مرگ بيمار ختم مي گردد. ويبريوكلرا (Vibrio cholerae)، باكتري گرم منفي غيرمهاجم روده اي و مسبب وبا، با توليد كلراتوكسين آثار پاتولوژيك خود را اعمال مي كند. اولين بار، پاسخ هاي التهابي ايجادشده طي بيماري وبا زماني موردتوجه قرار گرفت كه پيشرفت تكنيك هاي آزمايشگاهي در سال هاي گذشته نشان دادند؛ كلراتوكسين مي تواند سنتز مدياتورهاي ليپيدي نظير پروستاگلاندين E2، F2 و لكوترين ها را القا كند و سبب فراخواني نوتروفيل ها، ماست سل ها، ماكروفاژها و ديگر سلول هاي ايمني شود. سلول هاي فراخواني شده نيز با ترشح لاكتوفرين و ميلوپراكسيداز در مايعات دفعي و توليد سايتوكاين هاي التهابي TNF alpha;، IL1 و IL6 به عفونت پاسخ مي دهند. پاسخ هاي التهابي شكل گرفته از يكسو باعث تحريك سيستم ايمني ذاتي و اكتسابي و توليد آنتي بادي عليه ويبريوكلرا مي شوند و از سوي ديگر با تأثير بر سد اپي تليالي سبب تشديد خروج آب و املاح از اپي تليال دستگاه گوارش، القاي آپوپتوز و از بين رفتن عملكرد دفاعي سد اپي تليال مي شوند. گرچه ريزش سلول هاي اپي تليالي و دفع مايعات آلوده از مجراي گوارش، مكانيسم طبيعي براي دفع باكتري از بدن است، ليكن در صورت ناتواني در كنترل ميزان باكتري و جبران مايعات ازدست رفته با سرم درماني، بيماري به مرگ منتهي خواهد شد. ازاين رو در كنار سرم درماني، استفاده از آنتي بيوتيك ها و داروهاي ضدالتهابي براي كنترل تعداد باكتري، كاهش دفع مايعات از بدن و ترميم سد اپي تليالي مؤثر خواهد بود.