بررسي اثر تيمار تركيبي تراستوزوماب و ايداروبيسين بر مهار رشد رده‌ي سلولي HER2 مثبت سرطان پستان

زمينه و هدف: ايداروبيسين و تراستوزوماب (هرسپتين) دو عامل ضدتوموري هستند كه در درمان سرطان مورداستفاده قرار مي گيرند. ايداروبيسن يك عامل مهاركننده سنتز DNA است كه در مقايسه با نسل هاي پيشين مي تواند به شكل كاراتر جذب سلول هاي هدف شود. در اين پژوهش اثر داروي ايداروبيسين به صورت تركيبي همراه با تراستوزوماب بر روي مهار رشد و تكثير سلول هاي سرطاني Human epidermal growth factor receptor 2 مثبت مورد ارزيابي قرار گرفت. مواد و روش ها: در اين مطالعه از دو رده ي سلولي سرطان پستان با سطح بيان متفاوت گيرنده HER2 استفاده شد. پس از 72 ساعت انكوباسيون با غلظت هاي مختلف از عوامل ضد توموري، سميت سلولي القاشده با استفاده از تست MTT ارزيابي شد. نتايج: بر اساس يافته هاي مطالعه حاضر، نشان داده شد كه استفاده از ايداروبيسين همراه با تراستوزوماب موجب مهار مؤثرتر و اختصاصي رشد سلول هايي با سطح بيان بالاي HER2 نسبت به سلول هاي با سطح بيان طبيعي و پايين HER2 مي شود. شكل تركيبي تراستوزوماب و ايداروبيسين تقريباً 17 درصد بيشتر بقاء سلولي رده ي سلولي SKBR3 را در مقايسه بارده ي سلولي MCF7 در شرايط مشابه كاهش داده و باعث القاي معني دار (p≤0.01) مرگ سلول هاي SKBR3 در مقايسه با سلول هاي MCF7 گرديد. نتيجه گيري: درنهايت به نظر مي رسد، تيمار تركيبي ايداروبيسين به همراه تراستوزوماب در سلول هاي سرطان پستان HER2 مثبت مي تواند به عنوان درماني اثربخش تر در راستاي درمان اختصاصي بيماران موردتوجه و مطالعه بيشتر قرار گيرد.