آشتي و پيوند ايرانيان و مغولان در افسانۀ «مغول‌دختر»

ايرانيان در هجوم هاي سخت تاريخِ خود با مقاومت و گاه با سازش و آشتي سعي بر آن داشتند تا سرنوشت خود را تغيير دهند. در اين ميان همراه با كوشش هاي پي گير طبقۀ نخبه بايد از تلاش عامۀ مردم نيز در برآوردن وضعيتي مطلوب براي هم زيستي با قوم غالب سخن به ميان آورد. مردمي كه كم تر از سواد برخوردار بودند و ذهنيت آرمان گراي آن ها واقعيت تاريخي را قلب مي كرد تا آسوده تر به جريان رخدادها بنگرد، به دامن تخيل و افسانه سازي چنگ مي زدند و با برساختن انديشه اي نو ادامۀ زندگي را بر خود هموار مي ساختند. افسانۀ »مغول دختر « كه بر آمده از روزهاي سخت تسلط مغولان بر ايران است، نمونه اي از تخيل جبران كننده است كه با مضمون عشق و ازدواج سعي بر آن دارد تا با پيوندي عميق و عاشقانه و نيز مملو از ايمان و پايداري، آشتي و نوعي يگانگي بين دو طرف را روايت كند، جهاني نو بسازد و حتي فراتر از آن حاكميت و اقتدار از دست رفته ايران را بر جاي مغولان بر گسترۀ جغرافيايي وسيع از شرق تا غرب عالم به تصوير كشد. در پژوهش پيش رو با روش نقد تاريخي به موضوع مذكور پرداخته شده است.