تاثير نانو ذرات هيدروكسي آپاتيت بر تمايز سلول هاي بنيادي مزانشيمي به سلول هاي استخواني در داربست هاي پلي كاپرولاكتون/كراتين/ هيدروكسي آپاتيت

بدن انسان به‌ طور خود به‌ خود قادر به ترميم نقايص استخواني كوچك است، درحالي‌كه معايب استخواني بزرگ بدون مداخلات پزشكي قادر به ترميم نمي‌باشد. تلاش‌هاي صورت گرفته در جهت رفع اين نقايص، منجر به پايه‌گذاري علم مهندسي بافت استخوان شده است. در اين تحقيق، داربست هاي پلي‌كاپرولاكتون/ كراتين و پلي‌كاپرولاكتون/ كراتين/ هيدروكسي آپاتيت با روش الكتروريسي ساخته شدند و مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس جهت بررسي تمايز سلول‌هاي بنيادي، سلول‌هاي مزانشيمي مشتق از بافت چربي بر روي سطح داربست‌ها كشت داده شد و روند تمايز سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي به سلول‌هاي استخواني طي 7 و 14 روز توسط آزمون‌هاي آلكالين فسفاتاز و آليزارين رد مورد بررسي قرار گرفت. افزايش فعاليت آنزيم آلكالين فسفاتاز، حضور مواد معدني تشكيل‌شده و گسترده شدن رنگ قرمزنارنجي بر روي سطح داربست‌هاي حاوي نانوذرات هيدروكسي آپاتيت كه نشان از حضور Ca+2 بود، تمايز سلول‌هاي مزانشيمي به سلول‌هاي استخواني را ثابت كرد. بنابراين نتايج حاصل از اين تحقيق، داربست پليكاپرولاكتون/ كراتين/ هيدروكسي آپاتيت را بستري مناسب جهت رشد و تمايز سلول‌هاي بنيادي در مهندسي بافت استخوان معرفي مي‌كند.