ارتباط الگوهاي غذايي با پوسيدگي زودرس كودكي در كودكان 6-3 ساله مهدكودك هاي شهر مشهد

زمينه و هدف: تغذيه خوب با سلامت دهان و دندانها ارتباط نزديكي دارد. تغذيه و الگوي تغذيه اي كه علاوه بر تأمين نيازها، كمترين خاصيت پوسيدگي زايي را دارا باشد اهميت زيادي دارد. هدف از اين مطالعه بررسي الگوهاي غذايي كودكان 36 ساله داراي پوسيدگي زودرس كودكي و بدون پوسيدگي در مهدكودك هاي شهر مشهد بود. مواد و روش كار: وضعيت وجود يا عدم وجود پوسيدگي در دندانهاي 200 كودك توسط معاينه ثبت شد. سپس از والدين خواسته شد تا پرسشنامه بسامد غذايي را تكميل نمايند، پرسشنامه ها توسط نرم افزار مخصوص آناليز شدند و الگوهاي غذايي با استفاده از روش تحليل عاملي تعيين شدند. آزمون هاي آماري رگرسيوني، تي مستقل و من ويتني استفاده شدند و سطح معني داري آزمون ها 0.05 بود. يافته ها: دو الگوي غذايي پوسيدگي زا و غير پوسيدگي زا بدست آمد. هر واحد افزايش در نمره الگوي غذايي پوسيدگي زا شانس ابتلا به پوسيدگي را 30 برابر كرد ( 0.003 =p) ولي الگوي غذايي غير پوسيدگي زا ارتباطي با عدم بروز پوسيدگي نداشت. دفعات مصرف مواد قندي و تنقلات و همچنين دريافت كل كربوهيدرات در گروه داراي پوسيدگي بيشتر بود (P 0.001). در حالي كه دريافت چربي و ريزمغذي هايي مثل فولات و پتاسيم با گروه بدون پوسيدگي ارتباط بيشتري داشت (0.003=p)، (P 0.001). نتيجه گيري: الگوي غذايي پوسيدگي زا، شانس ابتلا به پوسيدگي را افزايش مي دهد ولي الگوي غذايي غير پوسيدگي زا در كاهش شانس ابتلا به پوسيدگي اثر كمتري دارد